Image00079

Paweł Boski

15*

fanza mtgrgsgjęicycfr dla teorii mechanizmów, ca roawws cc im» koweoom yrzyc^ynusydi wzdłuż wymiaru W artoścżowania w pewnej mcm crtanl. aepo i me-kcmkluzywTiego. Biorąc pod uwagę to ograniczenie, Tlftilcm nie w wielkościach przypisywanych przyczynom z wymiaru Wartościowań* jest wciąż jednak bardziej wyraziste, niż to ma miejsce w przypadku wy. miara Umiejscowienia..

fZe względu na to. że sprawa wymiarów klasyfikacji kategorii przyczynowych wykazuje tak ścisłe powiązania z podstawowym problemem rae-cfaanizmów sterujących procesem atrybucyjnym, stanie się ona przedmiotem osobnej uwagi w końcowej dyskusji. )

3.2. rorównama Ta—Smi w procesach arrybncji wyników Sukcesu i Niepowodzenia

Wiele analiz zostało przeprowadzanych w cehi weryfikacji hipotezy 2 odnośnie do porównań Ja-Inni w procesach 'atry bucji wyników. Tabela 4-przedstawna dane dla warunków Sukcesu.

lałuauiy 2. 3 i _ tabeli — pokazują średnie wielkości przypisane każde; z 10 kategorii przy czynowych w następującym porządku: ja. Luny, gdy Ja w warunkach Sukcesu, Luny. gdy Ja w warunkach Niepowodzenia. Kolumna 5 podaje współczynniki korelacji Ja x Inny; kolumny zaś Sil- wyniki analizy wariancji dla porównań Ja - Inny, Inny-Inny (przy różnicach w wyjściowych wynikach Ja, .

Spojrzenie na kolumny 2 i 3 pokazuje, że w przypadku, gdy Ja i Inny poc zielają wynik Sukcesu, wówczas rangi i wielkości przypisywane przyczynom są w oba wypadkach niemal identyczne. Dwu zmienna analiza warianty dla kategorii przyczynowych i obiektów percepcji, przeprowadzona w schemacie (A z B z S; dla powtarzalnych pomiarów, ujawnia ocżywśeie znaczący efekt dla kategorii ' F-52.80, st. sw.-9/639, P < .001), ale brak <Wi»i mier akcji dla przyczyn i obiektów (F < 1), Należy przeto stwierdzać, że badani w omawianej sytuacji nie różnicują między przyczynami sukces* własnego i cudzego. Innymi słowy, efekt pozytywnego wartoj-Cł-owaaia zostaje przeniesiony z analizy atrybucyjnej wyniku Ja na Innego.

Tabela 4, Wyjaśniana*    sukces*    I    y

f Sukcesu Innego    warunkach uzyskane

t reńjrck wyników    MAii VW«mm graH

Kategoria przyczynowa	Ja	lany (ia-S) '*•77)	Itty Ijnl) (os*72j	>1) r*k».	J14
Zdolności t Inteligencja	20.15	20.90	15.72	.79	19 Z «•
Wysiłek motyw acyjny	19.20	18.56	10.69	.26
Zadanie stymulujące	15.89	13.65	6.99	•16	19JD^W %
Wcześniejsze wykształcenie	14.43	14.57	14.47	.69
Nastrój/ Samopoczucie	10.03	10.11	14.13	.79	7.u*
Trudność zadania	7.97	7.79	6.18	.10	A *m 3 H
Mózg robota	5.01	5.20	8.13	a/V	• a* « kM 5.81
Zachowanie eksperymen tatora	3.26	4.36	6.75	10 • Mi	u* m
Szczęście	3.25	3.78	10.79	.38	Ojf* J3.ŁC*
Oszukiwanie	.61	1.10	4.15	.22	3kifajr
Razem (Samo zadowolenie	100.00 2.37	100.00 4.72	100.00 4.31		<1 162

i)    Dla wszystkich, współczynników korelacji oprócz 7mkn»— ckspoymna tatora i Oszukiwania, p < .001.

ii)    Dla testów F: *p < .05, **p < .01, ***p < .001.

W tym stanie rzeczy, wysokie korelacje niędzy wielkością* przypisywanych przyczyn nie mogą budzić zdziwienia 'soi. bnresający aa-totniast jest fakt, że współczynniki korelacji zróżnicowane są w siku \kp tego" wymiaru Stabilności. Jeśli przypniemy, ze: Zdolności, Zatonę symulujące , Wcześniejsze wykształcenie, Trudność zadania I Mózg rokan stanowią przyczyny stabilne, podczas gdy pięć pozostahcz I imienne, wówczas okaże się, że średni współczynnik korelacji tjrck pierw sgrch, 1 ttJHB ;