Img00146

150

Powłoki ochronne 2.109. Powłoki ochronne mogą być wytwarzane chemicznie lub elektrochemicznie na powierzchni chronionego metalu albo nań nakładane.

Wytwarzanie chemiczne powłok hamujących procesy anodowe przez przesuwanie potencjału elektrochemicznego metalu w kierunku wartości dodatnich nazywają się pasywacją. Pasywatory, zwykle nieorganiczne związki utleniające, dodane do roztworu powodującego korozję, wywołują zmianę procesu anodowego. Zamiast rozpuszczania się metalu, następuje tworzenie się na jego powierzchni tlenków, wskutek czego wzrasta jego potencjał elektrochemiczny, hamując proces korozyjny.

2.110. Nakładane powłoki mogą być metaliczne lub niemetaliczne.

Metaliczne powłoki wytwarza się wieloma metodami przez: zanurzenie w ciekłym metalu (cynkowanie, cynowanie, aluminiowanie), platerowanie (zwalcowywanie na gorąco), natryskiwanie (ołowiem, cynkiem, kadmem, aluminium, stalą nierdzewną), dyfuzję (w wysokiej temperaturze), napawanie, powlekanie galwaniczne.

Powłoka może być wykonana z metalu o niższym (tzw. powłoka anodowa) lub wyższym (tzw. powłoka katodowa) potencjale normalnym od potencjału metalu podłoża (rys. 2.110—1).

a)    b)

Rys. 2.110-1. Wpływ powłoki cynkowej (a) i niklowej (b) na ochronę żelaza przed korozją

W pierwszym przypadku działanie powłoki jest podwójne: mechaniczne (izolowanie metalu od dostępu powietrza i wilgoci) oraz elektrochemiczne (działanie jak anody w przypadku uszkodzenia powłoki i utworzenia się ogniw elektrochemicznych) — przykładem jest powszechnie stosowane cynkowanie blach żelaznych. W drugim przypadku, powłoka działa tylko mechanicznie — w przypadku jej uszkodzenia występuje, przyspieszona procesami elektrochemicznymi, korozja (przykładem może być powłoka niklowa na stali — por. rys. 2.110—lb).

Zadaniem powłok niemetalicznych jest izolowanie powierzchni chronionego metalu od dostępu tlenu i wilgoci. Konstrukcje stalowe (np. słupów wysokiego napięcia) maluje się farbami olejnymi i lakierami. Skuteczną, chociaż drogą metodą jest pokrywanie powierzchni metalowych cienką warstewką tlenków. Niektóre metale (np. aluminium) samorzutnie pokrywają się na powietrzu zwartą warstwą tlenku, który chroni metal przed dalszą korozją.