img19901 djvu

169

Czy liż zawsze w niezbędnej leżeć będziem nocy? Niech ta febra nas z wielu wybawi niemocy. Łaskawy August nasze niepomnący błędy,

Wstrzyma silnem ramieniem grożących zapędy,

Dla niego się, ojczyzno, ciebie wróg użali,

Dojdziesz do portu pociech po burzliwej fali. Spodziewaj się lat szczęsnych, obfitych, spokojnych, Więcej zdoła rostropność niż tysiące zbrojnych.

Po mojej się jagodzie łza radosna sączy,

Do moich się nadziei pewność wielka łączy.

Widzę, pierzchliwy czasie, po za twemi skrzydły, Wichry cichną i rozruch śmierzy się obrzydły.

A ty! o większy królu nad wszystkie przygody! Weźmiesz ucisków', weźmiesz stałości nagrody. Ludzkości przyjacielu, twa będzie zabawa,

Wkładać na bystre karki słodkie jarzmo prawa.

W szpetnych posoki rzekach nie maczając stopy,

Na imię pośrednika zasłużysz Europy.

Ościenne ludy śmiało rzucając przesądy,

Pocisną się pod mądre i łagodne rządy.

Że cię kto z nas nie poznał, w' szczerym nader żalu Bóstwu da myrrhy, tobie posągi z metalu.

Myśl moja przyszłowidzów napuszona duchem,

Nad własnych się przeznaczeń zastanawia ruchem. Nie zagaśnie na zawsze mym źrenicom zorze,

Aż gdy po tylu cierniach zbierać będziesz róże:

Do końca ostatniego spieszący z ochotą,

Wtenczas moją żywioły podzielę istotą,

Kiedy na starych barkach dźwigając prawnuki, Będziesz ich trudnej uczył królowania sztuki.