0000009

dzeniami powikłanymi, są złamania wybuchowe. W tych przypadkach nadwyprost kręgosłupa może doprowadzić do przemieszczenia odłamów kostnych do kanału kręgowego.

Leczenie operacyjne

Stabilizacja wewnętrzna kręgosłupa i operacyjne nastawianie przemieszczeń

Metoda Cerklage — spinodeza (Novak — 1946). Sposób ten polega na założeniu pętli z drutu na wyrostki ości-ste w celu ustalenia uszkodzonego odcinka kręgosłupa. Drut przeprowadza się pod więzadłem nadkolcowym, obejmując co najmniej dwa wyrostki powyżej i dwa poniżej miejsca uszkodzenia. Sposób ten łączy się często z dodatkowym użyciem przeszczepów kostnych, mogą to być belki lub też wióry, najlepiej autogenne. Ustalenie kręgosłupa wykonuje się po uprzednim nastawieniu przemieszczeń. W niektórych przypadkach można uzyskać nastawienie po uprzedniej resekcji wyrostków stawowych. Najczęściej jednak udaje się repozycja przy uży-

Ryc. 47. Materiały używane do stabilizacji kręgosłupa: płytki różnych systemów, sprężyny, drut

ciu podważek wprowadzonych między powierzchnie stawów międzywyrostkowych. Zaletą tej metody jest stosunkowo prosta technika operacyjna. W przypadkach powikłanych porażeniem ułatwiona jest pielęgnacja oraz istnieje możliwość wczesnej mobilizacji ruchowej chorego.

Ujemną zaś stroną jest stosunkowo słaba stabilizacja z punktu widzenia mechanicznego, co może być powodem ewentual-

Ryc. 48. Stabilizacja kręgosłupa sprężynami

121