PRZEROST LIMFOIDALNY GARDŁA 29.03.2011
Leczenie:
Zachowawcze
Szczepienie przeciwko influenzie, herpesvirusom co 3 m-ce w środowisku gdzie choroba występuje; szczepienie do wieku 4 lat
Środki p/bakteryjne i p/zapalne w aerozolach 2xdziennie przez 7-14 dni
Ogólnie antybiotyki i środki p/zapalne
Chirurgiczne
IV stopień-słabo podatny na leczenie zachowawcze
50% kwas trój chlorooctowy
…kauteryzacja-po laryngotomii i ułożeniu kopyta w pozycji grzbietowej
Płynoterapia
Podobne sposoby leczenia stosuje się przy:
Polipach
Bliznach w okolicy gardła
Nowotworach gardła
CHOROBY PODNIEBIENIA MIĘKKIEGO:
Anatomia chirurgiczna:
Podniebienie miękkie stanowi przedłużenie błony śluzowej z podniebienia twardego
Zawiera gruczoły podniebienne, warstwę mięśniowo-rozścięgnową , błona śluzowa gardła stanowi ciągłość z błoną śluzową jamy nosowej
Fałdy błony śluzowej biegnące po bocznej stronie gardła i łącząc się nad wejściem do przełyku tworzą łuki podniebienno-gardłowe
Wolna krawędź podniebienia miękkiego układa się brzusznie do nagłośni
Wolna krawędź podniebienia miękkiego i łuk podniebienno-gardłowy tworzy ujście wewnątrzgardłowe
W czasie normalnego wdechu wyrostek rożkowaty chrząstki nalewkowatej (dogrzbietowo) i nagłośnia są dopasowane do ujścia podniebienno gardłowego. Tworzy się kanał dla przejścia powietrza co zmusza konia do oddychania przez nozdrza.
OKRESOWO I TRWAŁE PRZEMIESZCZENIE PODNIEBIENIA MIĘKKIEGO (OTPPM)
Okresowe przemieszczenie podniebienia miękkiego (OPPM)
Trwałe przemieszczenie podniebienia miękkiego (TPPM)
Okresowe i trwałe przemieszczenie podniebienia miękkiego (OTPPM) = Dorsal Displacement of the Soft Palate (DDSP)
Patofizjologia:
Nagłośnia przemieszcza się pod podniebienie miękkie
Wzrasta opór powietrza, nietolerancja wysiłkowa
Objawy kliniczne OPPM:
Po wysiłku
Nieprawidłowy odgłos-gulgotanie, szmer spowodowany drżeniem PM w większości podczas wydechu
Różny stopień tolerancji na wysiłek, nawet sinica i zapaść
Objawy kliniczne TPPM
Niemożność przemieszczenia nagłośni do właściwej pozycji przy odprowadzeniu spontanicznym lub prowokowanym
Kaszel w trakcie pobierania pokarmu
Obustronny wyciek z nozdrzy z cząstkami karmy
Rżenie przypomina chrapanie, terkotanie, trzeszczenie
Sprzyja TPPM
Hipoplazja nagłośni
Zwiotczenie nagłośni
Wcześniejsze zabiegi w obrębie gardła
Usuwanie cysty podnagłośniowej
Porażenie podniebienia miękkiego na skutek uszkodzenia gałązki gardłowej nerwu X i w następstwie mięśnia unosiciela podniebienia miękkiego
Zapalenie worków powietrznych (nerw IX, X)
Zatrucie spleśniałym ziarnem, jadem kiełbasianym
Rozpoznanie:
Badanie endoskopowe-brak charakterystycznego zarysu nagłośni (litera V lub U z rysunkiem naczyniowym)
Brzeg PM normalny lub pogrubiony, tam gdzie przylega nagłośnia może być widoczny wrzód
Incydentalnie można obserwować OTPPM bez objawów klinicznych
Prowokowanie do przemieszczeń podniebienia miękkiego:
Delikatne dotykanie endoskopem nagłośni
Użycie wody w spryskiwaczu
Uciśnięcie krtani od zewnątrz
Zatkanie nozdrzy
Wprowadzenie endoskopu i powolne wyciąganie go
Zginanie i prostowanie głowy
Konie zdrowe szybko doprowadzają nagłośnie do normalnej pozycji przy przełykaniu, chore wymagają długiego czasu lub kilku ruchów połykania.
Leczenie:
Rozważyć wszystkie czynniki predysponujące
Wyleczyć współistniejące choroby szczególnie górnych dróg oddechowych (uwięźnięcie nagłośni, porażenia krtani, chondroza chrząstki nalewkowatej)
Poprawienie kondycji
Leczenie operacyjne:
Myectomia mięśnia mostkowo-gnykowego i łopatkowo-gnykowego
Skurcz tych mięśni powoduje nadmierne cofanie się krtani podczas intensywnego wdechu
Koń stojący, sedacja, znieczulenie miejscowe, uniesienie głowy ułatwia identyfikację mięśni
Cięcie skórne 6-8 cm 1/3 bliższa(?) i środkowa część szyi
Przecięcie skóry i tkanki podskórnej
Odpreparowanie mięśni tchawicy
Wycięcie 5 cm
Kontrola krwawienia
Wprowadzenie drenu z niższego cięcia skórnego
Zalety mioectomii:
Operacja na koniu stojącym
Uniknięcie znieczulenia ogólnego
Zmniejszenie kosztów
Brak ryzyka zachłystowego zapalenia płuc
Brak zaburzeń łaknienia
Resekcja podniebienia miękkiego
Polega na usunięciu środkowej wolnej części podniebienia miękkiego około 25 mm przy dostępie od strony krtani
CHOROBY KRTANI
Chrząstki krtani:
Parzyste: chrząstki nalewkowate
Leżą przyśrodkowo od blaszki chrząstki tarczowatej (?)
U psa między chrząstki nalewkowate wciska się chrząstka międzynalewkowata!!!
Każda posiada wyrostki
Wyrostek rożkowaty - skierowany ku górze, współtworzy wejście do krtani; korona krtani
Wyrostek mięśniowy-skierowany ku tyłowi; jest miejscem przyczepu m.pierścienno - nalewkowatego grzbietowego-jedyny mięsień rozszerzający głośnię
Wyrostek głosowy-skierowany do dołu; miejsce przyczepu więzadła głosowego mięśnia głosowego, które tworzą FAŁD GŁOSOWY
Tylko u psa występują dodatkowe wyrostki klinowate-główna część zbudowana z chrząstki szklistej: wyrostek głosowy i wyrostek rożkowaty - tkanka chrzęstna sprężysta
Chrząstki nieparzyste:
Chrząstka tarczowata
Największa, tworzy większą część ściany bocznej krtani
Pokrywają ją mięśnie: tarczowo-gnykowy oraz tarczowo-gardłowy przecinany w trakcie zabiegu lateralizacji oraz pierścienno-tarczowaty
Chrząstka pierścieniowata
Łączy się stawowo z chrząstkami tarczową i nalewkowatymi
Z chrząstkami nalewkowatymi łączy się także mięśniami: pierścienno-nalewkowaty boczny i grzbietowy
Krawędź tylna(?) łączy się z I pierścieniem tchawicy
Chrząstka nagłośniowa
pokryta błoną śluzową jako nagłośnia
Chrząstki krtani są połączone ze sobą stawami diartoidalnymi lub połączeniami chrzęstnymi.
Z I pierścieniem tchawicy połączone są więzadłem pierścieniowo-tchawiczym.
Istotne jest więzadło poerścienno-tarczowe i więzadła głosowe.
Mięśnie zwężające głośnię:
m.pierścienno-nalewkowaty boczny
m.nalewkowaty poprzeczny
m.przedsionkowy=kieszonkowy (wg Auera określany jako mięsień tarczowo-nalewkowaty)
Mięśnie rozszerzające nagłośnie:
m.pierścienno-nalewkowaty grzbietowy - przyczepia się na wyrostku mięśniowym ch.nalewkowatych i przy skurczu następuje obracanie ch.nalewkowatych i tym samym przesuwanie wyr.głosowych z fałdami głosowymi w kierunku bocznym: jest przecinany w zabiegu lateralizacji krtani
Głośnia = szpara głośni
Cześć jamy krtani: wąska przestrzeń między fałdami głosowymi
Podzielona na część międzychrząstkową (zawarta pomiędzy obustronnymi wyrostkami głosowymi ch.nalewkowatych -służy tylko do przesunięcia powietrza) oraz na część międzybłoniastą (zawarta między fałdami głosowymi)
Wejście do krtani
Tzw. Korona krtani tworzona przez: nagłośnię, fałdy nalewkowo-nagłośniowe oraz wyrostki rożkowate ch.nalewkowatych
Oglądając wejście do krtani od strony gardła widać po dwa fałdy z każdej strony przedsionka jamy krtani: I para fałdów to fałdy przedsionkowe, II para - fałdy głosowe
Poza fałdami przedsionkowymi z każdej strony leży kieszonka krtani boczna
Unerwienie krtani:
N. krtaniowy doczaszkowy
Nerw mieszany czuciowo - ruchowy
Odchodzi od części szyjnej nerwu X
Do jamy krtani wchodzi przez otwór (szczelina) tarczowaty
Unerwia czuciowo błonę śluzową krtani, a ruchowo tylko mięsień per ścienno-tarczowy (napina on fałdy głosowe, zwiększa wymiar grzbietowo-brzuszny szpary nagłośniowej), którego uszkodzenie powoduje zmianę barwy głosu
N. krtaniowy wsteczny (powrotny)
Nerw ruchowy (unerwia wszystkie mięśnie krtani oprócz m. pierścienno-tarczowego)
Jego uszkodzenie powoduje porażenie krtani
Włókna motoryczne jednej strony nie przechodzą na stronę drugą
Odchodzi od nerwu X przy rozwidleniu tchawicy
Biegnie w rynience szyjnej wzdłuż tchawicy
W jamie krtani przesuwa się po wewnętrznej powierzchni ch. Tarczowatej
Anatomia nagłośni:
Nagłośnia spoczywa na podniebieniu miękkim
Podniebienie miękkie pokrywa podstawę nagłośni
Kształt nagłośni - trójkąt równoramienny
Nagłośnia - chrząstka elastyczne, ściśle pokryta od strony grzbietowej błoną śluzową
W obrazie endoskopowym - szeroka u podstawy, wąska na wierzchołku, wypukła powierzchnia
Na grzbietowej stronie nagłośni, widoczne naczynia krwionośne - 8-10 mm od krawędzi nagłośni
Cysta podnagłośniowa
Występowanie:
głównie młode zwierzęta, mogą mieć charakter wrodzony, u starszych charakter nabyty
Objawy kliniczne:
Nieprawidłowe szmery oddechowe
Brak wytrzymałości na wysiłek
Rozpoznawanie:
Badanie endoskopowe: czerwone fluktujące masy o rozmiarze do 40mm pod nagłośnią i najczęściej po jednej stronie
Niektóre cysty mogą przesuwać się do gardła
Może występować trwałe lub czasowe uwięźnięcie nagłośni w fałdzie nalewkowo-nagłośniowym
Cysty podnagłośniowe w badaniu histopatologicznym są wyścielone nabłonkiem wielowarstwowym płaskim lub komórkami walcowatymi
Zawiera gruczoły śluzowe i przewody wyprowadzające
Dokładne badania wymagają znieczulenia i założenia sondy dotchawiczej
Leczenie:
Istotne jest usunięcie warstwy wydzielniczej cysty
Punkcja nie leczy
Leczenie operacyjne:
Z dostępu przez laryngotomię
Położenie konia
Laryngotomia - przez więzadło pierścienno-nalewkowate
Pociąganie nagłośni przez fałd nalewkowo-nagłośniowy
Rany nie zaszywa Si, toaleta rany 2x dziennie
Gojenie przez ziarninowanie
Z dostępu przez jamę ustną:
Przy pomocy lasera
Przy pomocy piłki porodowej
Podkłada się przy pomocy katetera do klaczy
Uważać aby nie wyciąć zbyt dużo błony śluzowej ponieważ grozi utratą synchronizacji pomiędzy nagłośnią i podniebieniem i może powodować TPPM
Podawanie środków p/bólowych i p/zapalnych
Uwięźnięcie nagłośni
Istota
Uwięźnięcie jest to przemieszczenie luźno położonej błony śluzowej ze strony dolnej na grzbietową stronę nagłośni
Objawy kliniczne
brak tolerancji na wysiłek
nieprawidłowy szmer oddechowy
częsty, uciążliwy kaszel
wypływ z nosa
przypadkowo można doprowadzić do uwięźnięcia w trakcie badania endoskopowego
Rozpoznanie
Najczęściej ma charakter stały
Nagłośnia na podniebieniu jednak niewidoczne naczynia główne i poboczne
Endoskopowo można określić błonę śluzową jako cienką lub grubą
Skąpa jeśli obejmuje do ½ nagłośni
Owrzodzona lub nieowrzodzona
97% uwięźnięć ma charakter stały, większość ma grubą błonę śluzową, większość jest rozległą
55% brak owrzodzeń
35% hipoplazja nagłośni
W obrazie RTG dł. Normalna chrząstki 8,5-9 cm, a u koni z uwięźnięciem ok.1 cm mniejsza
Czasem chondropatia ch.nalewkowatych, obecność blizn w okolicy gardła
Leczenie
Nacięcie błony śluzowej pokrywającej nagłośnię
Cięcie laserem lub metodami endoskopowymi
Należy zmierzać do zachowania błony śluzowej fałdu nalewkowo-nagłośniowego
Przy stosowaniu lasera
Koń w pozycji stojącej
Sedacja
Znieczulenie gardła aerozolami
Prąd o mocy 15 Watt, czas trwania impulsu 3s
10-15% może mieć PPM
….
Niepowodzenia w przypadku: blizn w okolicy nagłośni i hipoplazji nagłośni - to połączenie wymaga operacji przez laryngotomię i usunięcie 1/3 fałdu nalewkowo-nagłośniowego
Hypoplazja nagłośni
Współwystępuje z PPM, uwięźnięciem nagłośni
Objawy kliniczne
Endoskopowo nagłośnia jest
Za mała
Za krótka
Za cienka
Czasem obkurczona lub pomarszczona
Łatwo wywołać PPM
Radiologicznie
Informacja o długości nagłośni
Leczenie
Jeśli istnieje PPM rozpocząć od leczenia tej jednostki
Augmentacja nagłośni - wstrzykiwanie do tkanki nagłośni teflonu, prowokuje do rozrostu tkanki ziarninowej i przemiany w tkankę włóknistą
Hemiplegia laryngitis
= idiopatyczne porażenie krtani
= hemiplegia krtani
=niedowład krtani
= połowicze porażenie krtani
Istota
Neuropatia nerwu krtaniowego doogonowego (=nerw krtaniowy powrotny)
Różne natężęnie choroby: od niedowładu podklinicznego do całkowitego porażenia
Nazwa nie jest ścisła gdyż nie dochodzi do porażenia m.pierścienno-tarczowego (unerwiony przez n. krtaniowy doczaszkowy)
Etiologia i patogeneza
Objęte włókna nerwowe z osłoną mielinową
Częściej lewy niż prawy
Neurologiczne jest to aksonopatia cześć uogólnionego syndromu
Rzadko obustronnie
Znane przyczyny
Uraz nerwu powrotnego
Zatrucie ołowiem
Zatrucie środkami fosfoorganicznymi
Wstrzyknięcie środków drażniących w okolicę nerwu
Grzybica trąbki Eustachiusza
Nowotwory
Susp. Infekcje Streptococcus
Susp. Pulsacja łuku aorty
Susp. Większa długość nerwu krtaniowego doogonowego lewego
Forma kliniczna 3-9% koni
Częściej u zwierząt o dużej masie ciała
Wskazuje się na predysponujące czynniki wrodzone
Niedotlenienie podczas wysiłku, zapaść dynamiczna
Patogeneza niewyjaśniona
Objawy kliniczne
Duszność wdechowa !!!
Zmniejszona tolerancja na wysiłek
Wydawanie głosu o niższym tonie
Początkowo zaburzenia w czasie dużego wysiłku
W sytuacjach niepewnych - test wysiłkowy (badanie konia obciążonego pracą pod jeźdźcem)
Badanie lekarza w środku kręgu przy lonżowaniu
U galopującego konia nozdrza rozszerzają się w czasie wdechu
Wydech następuje w momencie kiedy koń opada na kończyny piersiowe
Przy dychawicy świszczącej, porażeniu lewostronnym świst nasila się gdy koń galopuje w lewo
Lonżowanie - u zdrowego konia nie słychać wdechu
Próby biegowe
12-15 okrążeń lonży
1,5? Lewostronnym galopie lub kłusem
Jeżeli nie pojawi się świst badanie negatywne
Rozpoznanie
Pogłębianie objawów klinicznych w miarę upływu czasu
Porównanie omacywaniem obu stron krtani
Wyrostków mięśniowych w kierunku przyśrodkowym i brzusznym
Lepiej wyczuwalne wyrostki mięśniowe
Zmniejszone napięcie odwodziciela (m.pierścienno-nalewkowy grzbietowy)
Badanie krtani po wysiłku - zwiększony świst i drżenia
W obustronnych porażeniach szpara głośni wyraźnie zwężona
Obraz endoskopowy
Asymetryczne zaburzenia odwodzenia ch.nalewkowatej
Stany wczesne-konieczna stymulacja krtani
Zamknięcie nozdrzy
Wywołanie odruchu połykania
Rozpryskiwanie wody przez endoskop
Dotknięcie nagłośni
Odwiedzenie zachodzi bezpośrednio po odruchu połykania
Niezdolność do odwodzenia na porażonej stronie
Najbardziej wiarygodne badanie wysiłkowe na bieżni
Niesynchroniczność krtani (brak koordynacji oddechu z ruchem odwodzenia ch.nalewkowatych)
Testy kliniczne
Test chrząknięcia - w przypadku zagrożenia klatki piersiowej lub brzucha następuje zamknięcie nagłośni
+ kiedy słychać chrząkanie przy ucieczce powietrza przez niedomkniętą nagłośnię
Utrata czynności przez przywodziciele następuje wcześniej niż przez odwodziciele
Test klapnięcia - uderzenie w okolicy kłębu
+ kontlateralna chrząstka nie ulega przywodzeniu
Nie stosuje się tych testów u koni nierozgrzanych, spiętych i koni z uszkodzeniem odcinka szyjnego kręgosłupa
BADANIE POMIARU SZPARY GŁOŚNIOWEJ
Brak synchroniczności chrząstek - wpływ na oddychanie
Badanie komputerowe
Badanie endoskopowe - sprzęt z torem wizyjnym i rejestracją obrazu
Zwierzę bez sedacji
Badanie w trakcie ćwiczeń
Mierzenie szerokości szpary głośniowej na szczycie wdechu
Analiza komputerowa - stosunek stron L:P
Odległość fiberoskopu nie wpływa na wynik badania
Stosunek 0,7 brak zaburzeń
0,4 - 0,7 podejrzenie porażenia
Poniżej 0,4 choroba występuje
Może stanowić podstawę do wyboru sposobu operacji
Leczenie
Tracheostomia
Laryngoplastyka
Sekulektomia
Rei nerwacja
SEKULEKTOMIA: wyłuszczenie błony śluzowej kieszonki i zachyłka krtani
Może być wykonane na koniu stojącym
Cięcie skórne dł. 10cm - szyjne krawędzie żuchwy do górnej 1/3 szyi
Przecięcie więz.pierścienno-tarczowatego
Wprowadzenie rozwieracza Hobdaya lub Weitlanera
Usunięcie błony śluzowej kieszonki krtaniowej bocznej - nakrywa człon palca operatora!!!
Metoda Pfeifera
Kuka Williamsa
LARYNGOPLASTYKA
Proteza zastępująca czynność mięśnia pierścienno-nalewkowatego grzbietowego
Dochodzi do unieruchomienia chrząstki nalewkowatej w pozycji takiej jak na szczycie wdechu
Etapy operacji
Położenie konia
Cięcie skórne poniżej żyły szczękowej zewnętrznej do II pierścienia tchawicznego
Zakładanie protezy
Komplikacje pooperacyjne
Kaszel (4-6% koni przechodzi w kaszel chroniczny)
Zapalenie chrząstek
Przetoki
Skurcz krtani
Zapalenie tchawicy i płuc
Rozejście się brzegów rany
Odrzut protezy
Operacja daję poprawę od 50-90%
REINERWACJA - mięśnia pierścienno-nalewkowatego grzbietowego ( jedyny odwodziciel chrząstki)
Nerw: błędny, prawy nerw powrotny, nerwy przeponowe, I lub II nerw szyjny
Założenie: zdrowy nerw może doprowadzić do powrotu czynności mięśnia; nerw powinien być pobudzany w trakcie wdechu
Mięsień porażony podatny na rei nerwacje do 3 lat
CHONDROPATIA CHRZĄSTKI NALEWKOWATEJ
Istota - chondropatia - proces dotyczący chrząstki nalewkowatej i jej wyrostka rożkowatego
Zmiany - zniekształcenie wyrostka rożkowatego, zgrubienia, skręcenia, niemożność odwodzenia podobnie jak przy dychawicy świszczącej
Mineralizacja
Rozrost tkanki chrzęstnej
Rozrost tkanki ziarninowej
Czasem przetoki
Czasem martwica centralnej części chrząstki
Etiologia i patogeneza
Przyczyny niepotwierdzone
Uszkodzenie przez ciała obce w pokarmie
Nieprawidłowe wprowadzenie sondy nosowo-żołądkowej
Nieprawidłowe ułożenie chrząstki przy dychawicy świszczącej
Objawy kliniczne
Początkowo bezobjawowo
Wpływ ma aktywność ruchowa i stopień rozwoju choroby
Najczęściej jednostronnie
Może występować obustronnie z równym rozkładem po obydwu stronach
Przy nieprawidłowym odwodzeniu świst krtaniowy, duszność wdechowa i wydechowa
Dominujące objawy: świst, nietolerancja wysiłkowa
Czasem zaburzenia pobierania pokarmu manifestują się jako kaszel
Przy bardzo intensywnym zapaleniu tkanek około krtaniowych może być widoczne zgrubienie
Zapalenie może przenosić się na sąsiednie chrząstki
W obrazie RTG - zwapnienia chrząstki nalewkowatej
Rozległe uszkodzenia
Wycinanie dużych partii wiąże się z większą ingerencją
Pozostawić wyrostek mięśniowy przy komplikacja po laryngoplastyce, uwaga na protezę
Przy niepowodzeniach przetoka chrząstki lub odsunięcie/odsłonięcie? Protezy
Typy operacji corniculoarytenoidectomii
Typ 1: totalna (całkowite wycięcie wyrostka rożkowatego i całej chrząstki nalewkowatej)
Typ 2: częściowa (wycięcie wyrostka rożkowatego i prawie całej chrząstki nalewkowatej z wyjątkiem wyrostka mięśniowego)
Typ 3: subtotalna (wycięcie chrząstki nalewkowatej bez wyrostków)
Postępowanie pooperacyjne
2x dziennie przemywać ranę
Na 3-4 dzień usunąć rurkę tracheotomijną
Podawać środki p/zapalne
Komplikacje
ze strony układu oddechowego: zaburzenia oddechowe Ew. regulacja poprzez kolejną tracheotomię lub tracheostomię
w wyniku rozszerzenia krtani. Dostosowanie się pokarmu do krtani
stany lekkie: kaszel może pojawiać się w trakcie pobierania pokarmu
stany ciężkie: wypływ pokarmu przez nozdrza
ZAPALENIE CHRZĄSTKI - PRZEROST TKANKI ZIARNINOWEJ
Lokalizacja
Przyśrodkowa strona wyrostka rożkowatego pod grzbietowym przyczepem fałdu głosowego
Kiedyś określana jako chondroma
Czasem „Kisling lesion”
Czasem materiał do laryngoplastyki jest przyczyną rozrostu ziarniny
Leczenie
Endoskopowe wycięcie tkanki ziarninowej
Wykonanie corniculoarytencidektomii
Rokowanie
Zależy od ilości ziarniny i stopnia zaawansowania choroby
Założenia
Usunąć jak najwięcej tkanki zmienionej
Pozostawić jak najwięcej tkanki zdrowej
Uwzględnić czynność fałdu nalewkowo-nagłośniowego
Usunąć tkanki, które mogą się przemieszczać w trakcie wdechu
Zachować błonę śluzową bez zespolenia