1. Przestrzeń trwała jest podstawą organizacji działalności grupowej i indywidualnej- jej kształt warunkowany jest kulturowo. Przykładem zorganizowania przestrzeni trwałej jest podział domu na pomieszczenia o wyspecjalizowanych funkcjach:

1. Do XVIII nie było takiego podziału- funkcje pomieszczenia były mobilne. Dopiero XVIII przyniósł poprawę.

2. Architektura pozwala zmniejszyć ilość napięć związanych z utrzymaniem goffmanowskiej „fasady”. Często wiąże się to z rozgraniczeniem osobowości „domowej” i „biurowej”.

3. Organizacja przestrzeni widoczna jest w urbanistyce- odmienny sposób budowania miast w USA, Francji i Japonii

4. Pewne granice da się rozgraniczyć tylko na podstawie zachowań ludzi w przestrzenie- np. zanikający dinnig room

5. Architekci powinni uwzględniaj potrzeby ludzi związane z przestrzenią w danej kulturze- wzorce zinternalizowane

6. Ekstensja- kulturowe przedłużenie organizmu (np. komputer przedłużeniem mózgu), poszczególne kultury mają różne formy ekstensji, co w przypadku komunikacji kulturowej wymaga adaptacji (np. trudność Japończyków w adaptacji samochodu)

2. Osmond prowadził badania dotyczące wpływu zagospodarowania przestrzennego na relacje osób pozostających w tej przestrzeni. Podział przestrzeni wg Osmonda:

1. Przestrzenie dospołeczne- ułatwiają koncentrację i komunikację ludzi

2. Przestrzenie odspoełczne- utrudniają koncentrację i komunikację ludzi

3. Przestrzeń póltrwała- związana z rozmieszczeniem mebli w pomieszczeniu:

1. Różnorodność kulturowa- dla jednych to co jest trwałe może być półtrwałe (np. ruchome ściany w Japonii, czy „nieprzesuwalne” meble w Chinach)

2. Zależna jest również od mikrowzorców występujących w obrębie jednej kultury (np. rozmieszczenie sprzętu w kuchni jest mocno zindywidualizowane)

4. Przestrzeń nieformalna- obejmuje dystanse jakie utrzymują ludzie między sobą, zazwyczaj znajduje się poza zasięgiem świadomości. Determinowana kulturowo.

1. Dystans intymny- obecność drugiej osoby wyraźna, czasami przyjemna, czasami przytłaczająca

1. Dystans intymny bliższy (0cm)- przeważa kontakt fizyczny lub jego prawdopodobieństwo. Obraz drugiej osoby jest rozmazany, wyraźnie wyczuwa się jej ciepło, dotyk i zapach. Przykład: sex, zapasy ;)

2. Dystans intymny dalszy (15-20 cm)- ciała już nie wchodzą w łatwy kontakt, choć są na wyciągnięcie ręki, zaburzenia proporcji w widzeniu twarzy partnera, wyczuwalny zapach i ciepło oddechu, przyciszony głos. Przykłady: zatłoczony pociąg (pojawia się szereg zachowań podkreślających dystans między jednostkami)

2. Dystans indywidualny- niewielka strefa ochronna izolująca dany organizm od innych

1. Dystans intymny bliższy (45-75 cm)- zanikają zaburzenia rysów, duża ostrość widzenia, wciąż można się obejmować.

2. Dystans intymny dalszy (45cm- 1,2 m)- „na wyciągnięcie ręki”, poza sferą łatwego dotyku, ale wciąż możliwy gdy obie strony wyprostują ramiona i zetkną się palcami, nie wyczuwalna ciepłota ciała, znikają zaburzenia proporcji ciała

3. Dystans społeczny

1. Bliższy (1,2-2,1)- przy tym dytansie załatwia się załatwia się sprawy nieosobiste, pracuje wspólnie, bądź uczestniczy w nieformalnym spotkaniu towarzyskim. Stanie i spoglądanie na kogoś z góry ewokuje wrażenie dominacji

2. Dalszy (2,1-3,6)- wszelkiego rodzaju sprawy formalne, pozwala odseparować się od innych jeśli ktoś ma na to ochotę, kontynuowac pracę w obecności kogoś innego itp. Dystans ten umożliwia dokładne oglądnie- pozwala ogarnąc całą postać, ale nie traci się szczegółów. Natężenie glosu wyraźnie większe niż w pozostalych

4. Dystans publiczny- dystans, w którym nie zaklada się zaangażowania jednostek w interakcję

1. Bliższy (3,6m - 7,5m)- szczegóły wyglądu stają nie dostrzegalne, rośnie natężenie glosu, powyżej 4,8 postac przestaje być postrzegana w 3D, w komunikacji pojawia się formalizacja języka

2. Dalszy (7,5 m i więcej)- charakterystyczny dla oddzielenia się waznych osobistości (np. elekcja JFK) oraz większości sytuacji publicznych, w komunikacji styl „oziębły”- slowa wypowiadane wolno, głośno, „styl dla tych, którzy mają pozostac nieznajomymi

5. Zasadność powyższego podziału uzasadnia fakt, że w całym świecie zwierzęcym występują zachowania terytorialne- używając zmysłów zwierzęta różnicują odległość i przestrzeń w zależności od sytuacji. Potwierdzają to również badania. Powyższe podziały charakterystyczne są dla kultury amerykańskiej- w innych kultura dystanse te są odmienne od przedstawionego modelu.

---