Nr ćwiczenia 220 |
data 01.04.14 |
Imię i Nazwisko Krystyna Sokołowska |
Wydział Fizyki Technicznej |
Semestr 2 |
grupa 3 |
Prowadzący Marek Weiss |
przygotowanie |
wykonanie |
ocena |
Wyznaczanie stałej Plancka i pracy wyjścia na podstawie zjawiska fotoelektrycznego
Podstawy teoretyczne
Prawo Ohma:
[A]
Równanie Einsteina:
[J]
Wzór na potencjał hamujący po przekształceniu:
[V] , pozostałe obliczenia wynikają z regresji liniowej i jej współczynników.
Przebieg ćwiczenia:
- Przygotowanie aparatury i zmierzenie U0, R, ΔU1, ΔU2.
- Mierzenie napięcia fotoprądu, aż do osiągnięcia U0, przykładając napięcie od 12,68 mV do wartości doprowadzającej do U0.
- Trzykrotne zmierzenie Vh dla 10 różnych długości fali świetlnej.
- Obliczenie z prawa Ohma wartości fotoprądu. Wykonanie wykresu przedstawiającego zależność fotoprądu od napięcia.
- Obliczenie napięć hamowania, wykonanie wykresu przedstawiającego zależność Vh od częstotliwości.
- Obliczenie regresji liniowej oraz jej niepewność, z parametrów a i b wyznaczyć pracę wyjścia i stałą Plancka.
- Przedstawić zaokrąglone wyniki wraz z niepewnościami pomiarowymi.
Wyniki pomiarów
R=10[MΩ] ±5% U0=0,05 [mV] ΔU1=0,01[mV] ΔU2=0,01[mV]
U1 [mV] |
12,68 |
12,04 |
11,51 |
11 |
10,51 |
10 |
9,51 |
9 |
8,5 |
8,01 |
7,5 |
7 |
6,75 |
6,5 |
6,25 |
||||||||||||
U2 [mV] |
108,14 |
104,8 |
103,11 |
102,29 |
101,7 |
100,65 |
96,82 |
94,32 |
95,42 |
92,82 |
91,56 |
90,65 |
89,4 |
90,54 |
89,37 |
||||||||||||
U1 [mV] |
6 |
5,75 |
5,5 |
5,25 |
5 |
4,75 |
4,5 |
4,25 |
4 |
3,75 |
3,5 |
3,25 |
3 |
2,75 |
2,5 |
||||||||||||
U2 [mV] |
88,51 |
87,36 |
85,23 |
84,91 |
85,57 |
84,88 |
82,73 |
81,06 |
79,53 |
77,83 |
75,92 |
72,64 |
71,42 |
68,03 |
64,16 |
||||||||||||
U1 [mV] |
2,25 |
2 |
1,75 |
1,5 |
1,25 |
1 |
0,75 |
0,5 |
0,25 |
0 |
-0,25 |
-0,5 |
|||||||||||||||
U2 [mV] |
60,74 |
55,81 |
50,63 |
42,86 |
34,72 |
24,9 |
15,84 |
7,9 |
2,63 |
0,55 |
0,1 |
0,05 |
|||||||||||||||
f [μm] |
400 |
425 |
436 |
500 |
550 |
575 |
600 |
625 |
650 |
675 |
|||||||||||||||||
Uh1 [mV] |
-1,33 |
-1,23 |
-1,05 |
-0,93 |
-0,89 |
-0,69 |
-0,66 |
-0,53 |
-0,52 |
-0,42 |
|||||||||||||||||
Uh2 [mV] |
-1,32 |
-1,23 |
-1,16 |
-0,96 |
-0,79 |
-0,76 |
-0,67 |
-0,63 |
-0,57 |
-0,47 |
|||||||||||||||||
Uh3 [mV] |
-1,36 |
-1,24 |
-1,18 |
-0,98 |
-0,83 |
-0,72 |
-0,66 |
-0,53 |
-0,47 |
-0,47 |
Obliczenia
I [nA] |
10,814 |
10,475 |
10,306 |
10,224 |
10,165 |
10,06 |
9,677 |
9,427 |
9,537 |
9,277 |
9,151 |
9,06 |
8,935 |
9,049 |
|
8,932 |
8,846 |
8,731 |
8,518 |
8,486 |
8,552 |
8,483 |
8,268 |
8,101 |
7,948 |
7,778 |
7,587 |
7,259 |
7,137 |
|
6,798 |
6,411 |
6,069 |
5,576 |
5,058 |
4,281 |
3,467 |
2,485 |
1,579 |
0,785 |
0,258 |
0,05 |
0,005 |
0 |
I=U2/R [A]
Średnie z napięć hamowania i długość fali światła w jednostkach SI:
Us [V] |
-1,34E-03 |
-1,23E-03 |
-1,13E-03 |
-9,57E-04 |
-8,37E-04 |
-7,23E-04 |
-6,63E-04 |
-5,63E-04 |
-5,20E-04 |
-4,53E-04 |
f [m] |
4,00E-07 |
4,25E-07 |
4,36E-07 |
5,00E-07 |
5,50E-07 |
5,75E-07 |
6,00E-07 |
6,25E-07 |
6,50E-07 |
6,75E-07 |
Regresja liniowa:
a= -3,14303E-15 Δa= 1,00853E-16 b= 2,55E-12 Δb= 5,563E-14
R2= 0,991830321
,
e= 1,60219E-19
Stała Plancka: h= 5,03573E-34 [Js] Δh= 1,61585E-35 [Js]
Praca wyjścia: W= 4,08593E-31 [J] ΔW= 8,91299E-33 [J]
Zaokrąglenia i postać końcowa:
h ≈ 5,04E-34 [Js] Δh ≈ 0,17E-34 [Js]
W ≈ 4,09E-32 [J] ΔW ≈ 0,09E-31 [J]
h=(5,04 ± 0,17)*10-34 [Js] W=(4,09 ± 0,09)*10-31 [J]
Dyskusja błędów
Poprawność wartości obliczonego fotoprądu jest wątpliwa ze względu na dużą niepewność rezystancji oraz początkowo bardzo dużych wahań napięcia, które łatwo zaobserwować na wykresie, który nie jest ściśle monotoniczny. Wahania maleją wraz ze spadkiem U1.
Wnioski
Stała Plancka h = 6,62618E-34. Udało się uzyskać wartość bardzo zbliżoną i tego samego rzędu, co wyznaczana stała, jednakże nie mieści się ona w niepewności pomiarowej. Praca wyjścia jest niemożliwie mała, mniejsza nawet od pracy wyjścia dla cezu. Zależność fotoprądu do napięcia nie jest liniowa. Początkowo spadek napięcia nie wpływa znacznie na spadek fotoprądu, ale im bliżej wartości ujemnej tym napięcie coraz bardziej hamuje elektrony w pokonaniu bariery potencjału, co jest dokładniej widoczne w samej wartości ujemnej.