10873 skanowanie0034 (31)

nak, że jeszcze przed mitozą przyszły kształt tej połówki jest określany przez RN A. 1 a po mitozie przez mapę morfogenetyczną powstającą w błonie komórkowej. Mapa ta 1 zawiera informacje o wyróżnionych, regularnie rozmieszczonych miejscach ckspansp j powierzchni komórki. Są to miejsca, w których występuje wapń związany z błoną Proces ten, uzależniony od aktywnej biosyntezy białka, polega na dostarczaniu óc* miejsc wyróżnionych na powierzchni komórki materiału budulcowego ściany komór-1 kowej. W miejscach tych, określonych jonowym prądem wstępującym, związanym czę- 1 ściowo z transportem wapnia, powstają warunki do lokalnej ekspansji ściany. Nic je* ] wykluczone, że ściana na szczycie przyszłych piatów ma inny charakter niż w miejscach | inwolueji powierzchni komórki. Wskazywać na to mógłby inny charakter pęchcrzykd^^ sckrecyjnych w obu rejonach. Możliwość lokalnej modyfikacji właściwości ściany czy^H przez wspomniane już wcześniejsze zróżnicowanie jq budulca, czy też ex post na sk*fl tek działania w uformowanej ścianie czynników rozluźniających lokalnie jej struktu^H rozmieszczonych zgodnie z informacją pozycyjną mapy, jest niezwykle istotna. P.ks- I pansja powierzchni i wzrost szczytowy piata komórkowego zachodzi bowiem tylko wtedy, gdy komórka jest w turgorze. W przeciwnym razie, na przykład w wyniku umieszczenia komórki w roztworze hipertonicznym, w miejscu potencjalnej ekspansji następuje jedynie grubienie ściany. Jest to bardzo ważna konstatacja - w morfogenezH j komórki oprócz sygnału zewnętrznego, jak w przypadku Vauchcria, oprócz wewnętrz- J ncj organizacji powierzchni komórki w postaci mapy morfogenetycznej, jak u Mit ra-sterias, do realizacji programu rozwojowego konieczne jest działanie czynnika fizycznego. jakim jest ciśnienie turgorowc. Rzeczą do dnia dzisiejszego nie rozstrzygnięta jest sposób wielokrotnego, dychotomicznego rozgałęziania się rosnących piatów komórkowych Micrastcrias, oznaczający tworzenie nowych dwu ognisk wzrostu na powierzchni rosnącego płatu. W morfógcnezic komórki następuje to kilkakrotnie, a ponieważ powierzchnia płatu rośnie, nie jest wykluczone, żc nowe ogniska, podobni

Rys. 1S-8. Mterwtfsrias muaa - gwiażoz«ata komórka tej sprzężricy składa się 7 dwu połówek Każda z nic jasi podzielona na s pla*ów. Owi© pary płatów Doc^nycn są bardziej rozgałę/toce ni* płat conratoy podziale komórki kuzda połówka dobudowułe sooie Dmkaąąeą część. Zdjęcia autorstwa Yuu> Ttwki z . aytali. Hcsei w Tokio dostępne pod adresom Protisł tn&moccr. Saner. URL. bttp//prol«ŁLhc*e.ac.jp/ zgooą aunra    1