11513 IMG37 (18)

Bajki, które dodają dzieciom sil

nie sprostałaby walce z czarownicą. Hałas przed komnatą, dzika pogoń za skrzatami wskazuje na prastary, istniejący na północy zwyczaj zimowego przesilenia dnia z nocą. Święta Bożego Narodzenia obchodzi się w gwiazdkę, miniony rok kończy się. W tym czasie rozpoczyna się pogoń przez świat, nawet duchy uprawiają swój niecny proceder. Wszystkie potwory głębin zostają uwolnione, straszą ludzi, toczą walki przeciwko sobie. Jako zwycięzca walki z chaosem rodzi się nowy świat, nadchodzi nowy rok.

Walczące czarownice, potwory, dotyczą psychicznej płaszczyzny, złych emocji, agresji, które przeżywamy w sobie i których oddziaływanie przeżywamy u innych. Czuprynka poznała siłę głębi. Bardzo dobrze zna ciemną, destruktywną stronę siebie samej i dlatego podejmuje walkę. Silna, pewna siebie, radosna idzie naprzód i słuchające dzieci się życzą sobie, aby potrafiły doświadczać tej dobrej strony, którą przecież każdy z nas w sobie nosi. Czuprynka wie, że zabawa ta jest niebezpieczna, że ryzykuje własne życie i dlatego każe zamknąć wszystkie drzwi. Jest to świat, którego nie powinno oglądać się w zamku, który został zaprzeczony według zasady: czego nie wolno robić, to nie może istnieć.

Energia nie zostaje bezkarnie stłumiona. Siostra chciała tylko wiedzieć, jak radzi sobie Czuprynka i wychyliła głowę przez drzwi, ale zaraz przyszła czarownica, ucięła jej głowę i wsadziła na jej miejsce głowę cielaka!

Sytuacja ta jest dla nas jasna. Przyjrzyjmy się młodszej siostrze. Od samego początku była najukochańszym, najpiękniejszym dzieckiem i prawdopodobnie bezkonfliktowym, tzn. przystosowanym i nie mającym problemów z otoczeniem. Który z rodziców nie chciałby mieć takiego dziecka? Nasza bajka ostrzega nas jednak przed takim życzeniem! Dziecko zostało ostrzeżone i przede wszystkim ochronione przed złem. Nie dziwi nas, że nie radzi sobie z pogonią skrzatów, że nie potrafi sprostać prawdziwemu życiu.

Mówi się dziś o nadopiekuńczości, kiedy dzieci wychowywane są „pod kloszem”. Nie uczą się wówczas radzić sobie ze swoją „ciemną stroną”, ponieważ wszystko, co czynią, jest prawie zawsze dobre i słuszne, nie potrafią także rozwiązywać międzyludzkich konfliktów. Nasi bohaterzy - książę i księżniczka - w ostateczności poddają się bezradności. Stoją jak głupie cielęta, nie wiedzą, jak sobie pomóc, nie przeciwstawiają się realnym zagrożeniom.

Czuprynka podejmuje jednak wyzwanie. Statkiem, którego zażądała od swojego ojca, płynie przez szerokie morze do krainy, w której mieszka czarownica. Czuprynka jest gotowa sama sterować „życiowym statkiem”, rozwiązywać samodzielnie problemy i nie myśleć przy tym wyłącznie o sobie. Przybywszy do portu, natychmiast wyrusza do zamku czarów-