11921 skanuj0030 (13)

186 4. DYNAMIKA MASZYN I MECHANIZMÓW Z CZŁONAMI SZTYWNYMI

Po tym zabiegu mamy

w punkcie B masę Mg + #2 y, w punkcie A masę M₂ —y^-, w punkcie ijL nie ma masy.

Zaliczamy punkt B do członu 2 i na przedłużeniu linii BA w punkcie CS dodajemy taką masę wi2# ażeby wspólny środek masy znalazł się w punkcie A:

m2 0 = (Mg + M2 y)Z,
skąd
2 3 0 2 a	(4.130

Po tym zabiegu w punktach B, S2 nie ma mas, a w» punkcie A jest masa ]

M₀ + M- + m~ = m~(1 + -) + M_ (1 + -) . z z z z    o    J a

Zaliczamy punkt A do członu 1 i na przedłużeniu linii AO w punkcie dodajemy taką masę m-\, ażeby wspólny środek masy znalazł się w punkcie Oi

R = M₂{ 1 ⁺ f) r + Mg(1 + ■|)i» +'    Z>,.

skąd

^ffli ' “i I ⁺ «2>¹ + t> f + «3<¹ *#|r    <⁴-¹³¹> ^!

Po tym zabiegu w punktach 5, $2/ 4, 5i nie ma mas, a cała masa Af-j + l + M2 + M3 + w2 ⁺ mZ jest skupiona w nieruchomym punkcie 0, czyli mechanizm jest wyważony statycznie, a ponieważ wszystkie masy leżą w jednej płaszczyźnie, jest zatem również, zgodnie z przyjętą termino-J logią, wyważony całkowicie.

Krok trzeci jest zbędny, bo nie ma członu, do którego byłoby przyl czepione więcej przeciwwag niż jedna.

Dla liczbowej ilustracji wyników przyjmijmy: Af-j = 2 kg, M2 = 3 kg*j M3 = 1 kg, v - 100 mm, 1 = 200 mm, <2 = 80 mm, b = 50 mm, a = 100 mm, j R = 100 mm.

Z wyprowadzonych wzorów na masy przeciwwag otrzymuje się m₂ ■ 4,4 kg, m₁ = 9,4 kg.

Tak więc do wyważenia mechanizmu o łącznej masie pierwotnej 2 + 3 + j + 1 =6 kg użyto przeciwwag o łącznej masie aż 4,4+ 9,4 = 13,8 kg. j Nie jest to wynik zachęcający z technicznego punktu widzenia; ponadto przeciwwaga W12 jest bardzo kłopotliwym elementem konstrukcyjnym. 1 Dlatego w praktyce zwykle postępuje się inaczej.

U fil

PRZYKŁAD 4.27. Z przyczyn technicznych wymienionych przed chwil przyjmiemy, że wolno dodać do mechanizmu z przykładu 4.26 tylko jeaaa przeciwwagę związaną z korbą, na linii prostej przechodzącej przez punkty OA na rys. 4.47. Poza tym zachowujemy wszystkie dane przykła-1 du 4.26. Dla wygody Czytelnika dajemy nowy rys. 4.48. Podobnie jak w przykładzie 4.26 zastępujemy masę M2 dwiema masami:

w punkcie A masą M₂ w punkcie B masą M₂ y.