182 4. DYNAMIKA MASZYN I MECHANIZMÓW Z CZŁONAMI SZTYWNYMI
że jest wyważony statycznie, jeśli są spełnione tylko warunki pierw- | szy i drugi (nieruchomy środek masy). Kończąc tą dyskusją, zwrócimy uwagą, że jeśli wszystkie środki masy wszystkich członów ruchomych leżą w jednej płaszczyźnie równoległej do płaszczyzny kierowniczej* I to mechanizm wyważony statycznie jest jednocześnie wyważony całkowi—■ cie.
Zajmiemy sią teraz doborem przeciwwag zapewniającym wyważenie sta tyczne.
Przede wszystkim zwróćmy uwagą na to, że przy wyważeniu statycznym fl założenie 4) o symetrii nie interweniuje. Jest w ogóle obojątne, co i dzieje sią wzdłuż osi z; można rzutować cały mechanizm na płaszczyzn|H kierowniczą i traktować wszystkie masy tak, jak gdyby były umieszczo- I ne w tej płaszczyźnie. Dlatego w dalszym ciągu pisząc „oś przegubu" -I bądziemy rozumieli przez to punkt przebicia płaszczyzny kierowniczej I osią.
Ideą postępowania można przedstawić dzieląc je na kilka kroków. ^
Krok pierwszy. Jeśli środek masy członu ruchomego nie I leży trwale w osi żadnego przegubu łączącego ten człon z innym, to należy sprowadzić go na taką oś.
Zabieg ten można zrobić zawsze, dodając do członu jedną przeciw- 1 wagą, ściślej mówiąc jedną masą skupioną w środku-masy przeciwwagi, w Po tych zabiegach rzeczywisty układ mas mechanizmu jest zastąpiony układem mas punktowych skupionych w osiach przegubów. Niektóre z tychl osi mogą już należeć do podstawy, inne nie. Tymi pierwszymi można na I razie nie interesować sią.
Krok drugi. Niech k bądzie członem nie wchodzącym w pa- I rą obrotową z podstawą; niech Z bądzie członem wchodzącym w parą ob— ■ rotową z członem k i niech m^ bądzie masą na wspólnej osi członów * k, Z.
Jeśli Z nie wchodzi w parą obrotową z podstawą, tó wchodzi w parą I obrotową z innym członem n; dodając odpowiednią przeciwwagą do czło- i nu k, można zastąpić masą mL- masą m^n ulokowaną na wspólnej osi człofl nów Z, n. Powtarzając to postępowanie dostateczną liczbą razy, można I zawsze dojść do osi nieruchomej i wyrównoważyć masą .