170 -
(0,224 mola) chlorku amonowego w 50 cm3 wody (uwaga 3). Wytrąca się biały osad. Po odstaniu ciecz dekantuje alg do rozdzielacza, oddziela warstwę eterową, a pozostałość w kolbie wymywa się 50 cm3 benzenu. Eterowy i benzenowy roztwór metylodwufenylokarbinolu łęczy się, suszy bezwodnym siarczanem magnezowym i oddestylowuje eter i benzen, stosując aparaturę do oo-destylowywania nisko wrzących palnych rozpuszczalników. Pozostałość przelewa się do krystalizatora. Po ochłodzeniu (ewentualnie oziębieniu w lodzie) wytrącają się bezbarwne kryształy, które odsącza się pod zmniejszonym ciśnieniem na lejku sitowym, przemywa kilkoma cm3 zimnego eteru naftowego i suszy (uwaga 4). Otrzymuje się 13,1 g metylodwufenylokarbinolu o t.t. 76-79°. Krystalizuje się go z eteru naftowego, stosując około 5 cm3 eteru na 1 g osadu (uwaga 5). Po krystalizacji otrzymuje się 11,5 g (61% ilości teoretycznej) metylodwufenylokarbinolu o t.t. 80-81°.
Uwagi:
1. Podstawowym warunkiem pomyślnego wyniku reakcji Grignarda Jest bezwodne środowisko reakcji. 2arówno odczynniki, jak i aparatura uZywane do reakcji muszą być pozbawione śladów'wilgoci.
2. Handlowy octan etylu zawiera wodę, kwas octowy i alkohol etylowy. Na-leZy go oczyścić przez przemycie wodą, 10% roztworem wodorowęglanu sodowego i nasyconym roztworem chlorku wapniowego. Następnie suszy się siarczanem magnezowym 1 destyluje (t 77°).
3. Zamiast chlorku amonowego można użyć odpowiednią ilość rozcieńczonego kwasu siarkowego. Obniża to Jednak nieco wydajność reakcji.
4. Krystalizację można przyspieszyć przez zaszczepienie kryształkami wytrąconymi na ściankach kolby, z której oddestylowano rozpuszczalniki.
5. Eter etylowy i eter naftowy są' łatwo lotnymi palnymi rozpuszczalnikami, wobec czego w ich obecności nie należy stosować otwartego płomienia.