1703 art301

7!)

ltozumie się, że na wielkość te;o odchylenia ma wpływ i odległość od góry, a raczśj od jćj środka ciężkości, bo ciężar każdej massy działa tak, jakby cała skupioną była w swym środku ciężkości. Dla tego też Maskelyne i Hutton obrali stanowiska na południkn przechodzącym przez środek ciężkości góry, którego położenie, jakeśmy wyżćj wspomnieli, można było oznaczyć.

Na zasadzie tych obserwacyj obaj ci badacze oznaczyli gęstość zifemi na 4,73. Liczba ta znacznie jest mniejszą od liczby Cavendisba, ale też droga ta nie może budzić równego, jak poprzednia zaufania. Jakkolwiek bowiem metoda sama przez sie jest bez zarzutu, to jednak oznaczenie objętości, ciężaru i środka ciężkości góry zawsze będzie miało w sobie coś dowolnego; a co do góry Shehallien było to tein trudniejsze, że składa się ona z kilku różnych skał, których nklad wzajemny nie jest zgoła prawidłowym. Korzystniejszą okazała się do tego celu góra Art kurs-Seal. pod Edymburgiem, utworzona z bazaltu a na 800 stóp wysoka,— odchylenie pionu w jej sąsiedztwie oznaczył 1850 r. James i obliczył ztąd gęstość ziemi na 5,3.