16506 strH

SZMIT?

Tyra marynarzem był kapitan Nut!

JAM

Iff

MOczmie.

SZMIDT

Kapitan Nut? Tak.

Milczenie.

Skąd pan o tym?...

SZMIDT

«Skąd»? (zamyślił się głębiej) Ano. powiedzmy to od razu. Ja jestem... kapitan Nut.

JAN

Pan... pan jest kapitanem Nutem??!

W mienie. Oszołomiony Jan jakby czekał jeszcze na pototónu zapewnienie. W alkowie ktoś się pcmtszyL Jan spojrzał id staną

alkowy.

SZMIDT

Co to? Nie jesteśmy sami?

Zanim Jan odpowiedział, we drzwiach alkowy stanął Stary Ms-rymarz. Zaspany, nie widzi nikogo. Przeciąga się i nagle spo-strzegł gościa. Znieruchomiał. Szmidt spokojnie patrzy na Marynarza. Marynarz idzie ku drzwiom. Przy drzwiach dę zatrzymał. Spojrzał jeszcze z przestrachem na Szmidta. Przeżegnał

się. Znika.

JAN

Poznał. A więc to prawda.

SU

my Hi, nagle coś sobie przypomina, idzie do innego stolika[ ka pośpiesznie w tece, odszukał Ust

Czy ten list jest pisany przez pana?