18 art301 djvu

— 21 —

się uspokoi, gdyby jeszcze się podnosił, tedy trzeba ogień pod kotłem rozrzucić. Po pewnym przeciągu czasu przestaje już gotujący się miód wyrzucać szumowiny, tedy ogień pod kotłem zmniejsza się do tego stopnia, aby miód tylko wolno się warzył, które to wolne warzenie trzeba podtrzymywać jeszcze z pół godziny.

Gdyby kto chciał mieć miód zaprawiony czem, tak zwany korzenny, lub też chmielu dodać, tedy wkłada się odpowiednią ilość tych dopraw w woreczek z rzadkiego płótna i czystego, a związawszy wrzucić go do miodu już po wyszumowaniu. Aby jednak ten woreczek nic pływał po wierzchu a powtóre, żeby się nie dostawał do brzegów kotła i nic przypaliło się płótno, coby niekorzystnie wpłynęło na dobroć miodu, trzeba do tego woreczka przy. wiązać na nitce kamyk i wpuścić go z woreczkiem do kotła, kamyk leżąc na środku dna kotła, nic dozwoli aby woreczek dostał się do boków tegoż kotła. Po włożeniu do kotła im gredyencji miód na nowo pocznie burzyć się i nieco szumowin wyrzuci, które trzeba zebrać; potem powtórnem wyszumowaniu warzy się