19417 topola0004

T. SZEWCZENKO: WYBÓR POEZJI

Rośnij, rośnij, topoleńko,

Aż pod czarne chmury !

¹⁸⁵ Rośnij smukła i wysoka Do samego nieba,

Spytaj Boga, jak mi długo Jeszcze czekać trzeba.

Rośnij, rośnij, póki spojrzysz ¹⁹⁰ Hen, za morze sine —

Tam gdzie leży dola moja,

A ja tutaj ginę.

Tam mój miły, czamóbrewy,

Po polu ugania,

¹⁹⁵ A ja płaczę, lata .tracę,

Więdnę od kochania.

Powiedz jemu, moja droga,

Ze świat-się naśmiewa, Powiedz jemu, że. umieram,

²⁰⁰ Bo on nie przybywa.

Własna matka chce mię żywą Złożyć w ciemnym grobie...

A jakże to ona radę Będzie dawać sobie?

²⁰⁵ Kto doglądnie ją na starość,

W potrzebie pomoże?

Matko moja!.,. Dolo moja!

Boże Ty mój, Boże!

Popatrzże się, topoleńko,

²¹⁰ Przed świtaniem, rano,

Jak go nie ma, zapłacz cicho, By łez nie widziano.

Rośnij, rośnij, topoleńko,

W-ciąż w górę, pod chmury, ’ ²¹⁵ Płyń, ach płyń, łabędziu biały Przez marskie lazury !”

Taką piosnkę czamobrewa W stepie zanuciła,

Ziele cudu dokonało —

²²⁰ W drzewo się zmieniła.

Nie wróciła już do domu,

Stoi sama jedna...

Cienka, giętka i wysoka,

Wysoka — podniebna.

²²⁶ Po dąbrowie wicher wyje,

Mknie, pędzi przez pole,

Aż do samej ziemi zgina Przydrożną topolę.

■ Petersburg, 1839    Przełożył

Bohdan Lepki

IWAN PODKOWA I

W Zaporożu grzmi armata Przed panem Iwanem; Zaporożec w dawne lata Potrafił być panem.

IWAN PODKOWA

Pierwodruk w Kobzarzu z r. 1840. Poemat tłumaczyli: Anto_r ni Gorzałczyński, Władysław Syrokomla, Zygmunt Ludomir i ks. Franciszek Błotnicki. Niestety, żaden z nich, także Syrokomla, nie oddaje wartości poetyckich oryginału. Oto jego początek:

Byjio KOJincb — b yspaiHi

PeBijni rapMam;

Byjio KOJiwcb i—. 3anopo3rd

BMiJiw naHOBaTM.