51960 topola0002

46 T. SZEWCZENKO: WYBÓR POEZJI

5° y/ gaju na kalinie,

Wyśpiewuje Kozak młody, Chodząc po dolinie.

Wyśpiewuje, póki wyjdzie Z chaty jego miła,

⁵⁵ A on do niej: „Jak tam matka? Czy może cię biła?”i^r Uścisną się, a słowik im Śpiewa piosnki swoje;

Posłuchają, rozejdą się,

⁶⁰ Szczęśliwi oboje,

Nikt nie widział, nikt nie spyta: „Gdzieś była, dziewczyno?”

Ona jedna wie, jak prędko Takie chwile płyną...

⁶⁵ Kochała się, miłowała,

Aż serce jej mdlało,

Przeczuwało swą niedolę, Przestrzec nie umiało.

Nie przestrzegło — poszedł Kozak, ⁷⁰ A dziewczyna biedna,

Jak gołąbka bez gołębia,

Tęskni sama jedna...

Nie szczebioce słowik w nocy W gaju przy ruczaju ⁷⁵ I nie śpiewa czamobrewa Jak ptaszyna w maju.

Już nie śpiewa. Jak sierota Tęskni w dzień i w nocy,

Bez miłego ojciec, matka —

⁸⁰ Niby ludzie obcy; g Bez miłego słońce świeci —

Niby wróg się śmieje;

Bez miłego świat — mogiła,

Ze aż serce mdleje.

⁸⁵ Rok przeminął, minął drugi,

Nie ma kochanego,

Dziewczę więdnie, a nikt nawet Nie spyta, dlaczego.

„Co ci, serce?” — stara matka ⁹⁰ Córki nie pytała.

Lecz za starca bogatego Tajemnie swatała.

„Idźże, córko, 'byś mi starą Panną nie ostała!

⁹⁵ On bogaty, bez rodziny — Będziesz panowała!”

„Ach, po co mi państwo takie!” — Mówiła do mamy,

„Na ręcznikach, com na tkała,

¹⁰⁰ Spuśćcie mię do jamy,

Niechaj za mną drużki płaczą, Niech śpiewają księża,

Ja takiego, jak ten^-stary,

Nie chcę widzieć męża!”

¹⁰⁵ Nie słuchała matka córki,

Dalej ją swatała,

A dziewczyna, patrząc na to, Więdła i milczała.

Aż do wróżki poszła w nocy:

¹¹⁰ Może jej powróży, •

Bo bez swego kochanego Nie wytrzyma dłużej.

„Babciu złota, babciu-serce.

Jak nie chcesz mej zguby,

¹¹⁵ To powiedz mi szczerą prawdę: Gdzie teraz mój luby?