23628 P1010003 (11)

Sztuka ottońska

Zmiana sposobu widzenia państwa - ma to być cesarstwo Rzymskie narodu Niemieckiego. Formy te odcinają się, negują formy antyczne. Zachwiana statyka. Poszukiwanie własnych form: powstają bazy anty - antyczne ok. 1000 roku. Cokół większy od bazy, proporcje zachwiane, tzw. wczesnoromańskie, barbarzyńskie formy: przerośnięte formy wałków, pomniejszona wklęska, lub ogromna wklęska a małe wałki, cokół mniejszy od bazy.

-Grenoble, ok. 800: multiplikacja cokołu, negacja formy.

-Quedlinburg: zachwiane statyki, fotmy przerośnięte, pomniejszenie trochilusów, formy rozdęte.

-Tyniec; po 1000 roku.

Po roku 1000:

Następuje uspokojenie, uklasycznienie formy: powraca się do budowy na kącie 45°, proporcje 1:1:3/5, lub l:l:2/3, są listwy (aż do 1 poł. XIII wieku). Ale wyróżniają je drobne elementy np. środkowy profil nie jest wklęską, ale ma kształt jakby był wykreślony z dużego łuku, płaskie płynne przejście. Sa to echa ottońskiej formy.

-Limburg, poł. XI wieku; cokół nie wychodzi, trzy elementy, kąt - klasyczne, tylko obrys półwałka, bardziej wydęty.

-Hildesheim: idealne proporcje, ale manierycznie obcięto cokół na narożach.

Cokół zaczyna odgrywać rolę dopiero po 1250 roku. Ważne są relacje cokołu do reszty bazy:

-    czy utrzymuje się w średnicy cokołu

-    jaki jest kąt nachylenia (baza attycka 45°, od romanizmu kąt coraz b. ostry)

-    ilość profili

-    czy poszczególne profile są do siebie równoległe (z czadem kąt profili zapada się)

-    proporcje poszczególnych części - baza attycka 1:1:3,5

-    wysokość bazy do szerokości (średnicy cokołu) 1:1

(Daty dla Polski, we Francji o 20 lat wcześniej)

*Ok. 1150: baza wraca do:

-budowania po skosie -do równoległego budowania -profile jednakowo sprężyste

- Od 1150 r. Tendencja do większego nacisku, w kolumnach wrażenie ciężaru pogłębia się, profile jeszcze równoległe, dolny trochilus wysuwa się. ( kąt 45°, profile równoległe, jednakowo sprężyste)

-1150 - 1180 trochilus wysuwa się coraz bardziej, lata 80 - te nacisk kolumny zmienia dolny torus, zapada się trochilus.