Dyplomacja to sztuka mówienia przykrych rzeczy w ujmujący sposób.
Karl Kraus
Dyplomacja to połączenie zdrowego rozsądku z uprzejmością.
Slobodan Snajder
ność znaczeń przypisywanych dyplomacji zrodziła też wielość definicji tego pojęcia1. Gdyby pokusić się o ich zestawienie, można byłoby doliczyć się około pięćdziesięciu. Istnieją definicje słownikowe, encyklopedyczne, definicje pisane przez dyplomatów, a oparte na ich doświadczeniach, praktyce... Zagraniczni autorzy, opisując dyplomację, skupiają się przede wszystkim na sprowadzaniu jej znaczenia do synonimu polityki zagranicznej2, sposobu jej prowadzenia, reakcji wymagających współcześnie od służby zagranicznej złożonego i wielopłaszczyznowego działania. Stąd w wielu omówieniach dyplomacja ujmowana jest jako proces prowadzenia stosunków międzynarodowych poprzez negocjacje lub inne środki o charakterze pokojowym3. Zmieniające się warunki, otoczenie i sytuacja na arenie międzynarodowej wymagają od dyplomatów wszechstronnych umiejętności: już nie tylko erudycji, ale i prowadzenia negocjacji, odpowiedniego zachowania w sytuacjach kryzysowych, sztuki zażegnywania konfliktów, z jakimi dotychczas dyplomacja nie miała do czynienia. Dlatego często mianem dyplomacja oznacza się zespół ludzi zatrudnionych w służbie zagranicznej4. Dyplomacja to zastosowanie inteligencji i taktu do utrzymywania pokojowymi środkami oficjalnych stosunków między suwerennymi państwami, co wielokrotnie podkreślał Henry Kissinger, wieloletni sekretarz stanu USA, dodając, że „w polityce zagranicznej nie ma ani magii, ani nadludzi. Różnica pomiędzy dobrą a złą polityką zagraniczną polega na umiejętności dostrzegania i gromadzenia niuansów. Ważna jest zatem dokładność, nie pośpiech..."5.
Spośród polskich autorów w okresie międzywojennym interesującą definicję pojęcia „dyplomacja" proponował Rajnold Przezdzie-
16
Por. M. Orzechowski, Nowoczesna dyplomacja, op. cit., s. 7-42.
H. Kissinger, Dyplomacja, wyd. Phillip Wilson, Warszawa 2009; R. Stemplowski, Wprowadzenie do analizy polityki zagranicznej, PISM, Warszawa 2006;). Sutor, Prawo dyplomatyczne i konsularne, op. cit.
Zob. R. P. Barston, Modern Diplomacy, Longman, London-New York 1997, s. 1; Oxford English Dictionary, cyt. za B. Surmacz, Wpływ nowych technologii na funkcje współczesnej dyplomacji, [w:] M. Kosienkowski, B. Piskorska (red.), Dyplomacja cyfrowa jako instrument polityki zagranicznej XXI wieku, Wydawnictwo KUL, Lublin 2014, s. 19.
B. Surmacz, Nowe oblicza dyplomacji, Wydawnictwo UMCS, Lublin 2013.
A. W. Bortnowski, Protokół dyplomatyczny i savoir-vivre dla każdego, P. W. P. Gryf S. A., Ciechanów 2003, s. 8.
MAŁGORZATA ŁAKOTA-MICKER, INSTRUMENTARIUM PRZYSZŁEGO DYPLOMATY