23826 P1120037

Rys. I. Wzory „lizaków” dla dzieci do określania nastroju w muzyce.

Aktywność: Dzieci słuchają utworów. Staramy się skupić ich uwagę tak, aby pomiędzy nimi nie rozproszyły jej rozmowami.

Rozmowa: Który z utworów opowiadał o radości, a który o smutkach?

Uczniowie „lizaczkami” określają nastrój muzyki. Jeśli zaistnieje potrzeba powtórzenia utworów, odtwarzamy je ponownie.

Aktywność: Układamy z dziećmi opowiadania do dwóch utworów.

Pomagamy w tworzeniu poprawnych językowo wypowiedzi.

Rozmowa: Muzyka potrafi opowiadać o radości i smutku i te opowieści rozumiemy wszyscy bez względu na to jakim językiem mówimy.

SCENARIUSZ XVII

Temat* Chodzimy w tańcu.

Muzyka: Moniuszko Stanisław Polonez z opery „Straszny Dwór”

Chopin Fryderyk Polonez Dziecięcy B-dur

Aktywność: Słuchamy poloneza S. Moniuszki w całości, lub fragmentu.

Rozmowa: Dzieci samodzielnie opisują charakter utworu. Może też same określą go jako taniec.

Aktywność: Ustawione w rzędzie parami dzieci chodzą krokiem poloneza, kierowane przez nauczyciela w formie dyrygowania: nauczyciel pokazuje rękami kierunek ruchu. Dzieci obchodzą salę parami w prawo i lewo, następnie powracają na środek i znowu rozchodzą się. Następny nawrót wykonują łącząc pary w czwórki Ze względu na różne wielkości sal układ ten można powtórzyć lub dowolnie przekształcać z zastosowaniem własnych pomysłów (dzieci i nauczyciela).

Rozmowa: Jaki taniec wykonaliśmy? Czy kroki tańca bardzo różnią się od zwykłego chodzenia?

Wyjaśniamy pochodzenie i nazwy tańca według notatki podając tylko te informacje, które uznamy za ważne dla tej grupy dzieci.

Dawniej podczas wesel na polskich wsiach tańczono chmielowy i chodzony. Ten drugi wszedł do repertuaru tańców dworów szlacheckich jako taniec polski. Utwory w obcej literaturze muzycznej pod nazwą „polonaise” (J.S. Bach, G.Ph. Telemann później W.A. Mozart i L. v Beethoven) nic wykazują dużych związków z oryginalnymi polonezami polskimi. Jako artystyczna stylizacja pojawił się w twórczości F. Chopina, S. Moniuszki, H. Wieniawskiego, F. Liszta, P. Czajkowskiego i innych. Charakterystyczny rytm

Aktywność: Słuchamy poloneza skomponowanego przez chłopca w waszym wieku.

Rozmowa: Może ktoś z Was wie, kto to potrafił?

Wyjaśniamy dzieciom, że F. Chopin był dzieckiem dla którego najmilszą „zabawką” był fortepian. Odpowiadamy na ewentualne pytania dzieci.

Aktywność: [Jeśli istnieje taka możliwość zaprezentujmy dzieciom videonagranie poloneza z opery S. Moniuszki w dobrym, profesjonalnym wykonaniu!

SCENARIUSZ XVIII

Temat: Muzyka na rogu.

Muzyka: Mozart Wolfgang Amadeus

Koncert na róg i orkiestrę ES-dur KV 147 część III Rondo

Założenie: Nauczyciel przygotowuje dwie ilustracje, kataryniarz grający na rogu ulicy i muzyk grający na waltomi

Rozmowa: O muzyce można różnie mówić i w różnych miejscach jej słuchać. Zdarza się, źe muzycy grają w sali koncertowej, ale też na ulicy Pokazujemy ilustracje.

Aktywność: Słuchamy muzyki (fragment). Uczniowie orientują się szybko, o który rodzaj muzyki chodzi.

Rozmowa: Ustalamy, że instrument słyszalny najwyraźniej to róg (wahomia). Jest instrumentem dętym blaszanym.

Aktywność: Słuchamy muzyki ponownie, ale prosimy dzieci, aby podniesieniem rąk wskazały pojawianie się głównej melodii (tematu).

Rozmowa: Uświadamiamy uczniom, że melodia pojawiająca się na początku wraca kilka razy, powtarza się („w kółko się powtarza”). Taki utwór muzyczny nazywa się rondo.

73