23829 str 039

a)

Rys. 9.1. Przykłady prętów złożonych z dwóch kątowników wg [1]

Zastosowanie przekładki (rys. 7.13) ma na celu lepsze wykorzystanie przekroju kształtownika, zwłaszcza obciążonego dużą siłą rozciągającą. Pozwala to jednocześnie na skrócenie połączenia (i uniknięcie w ten sposób dużej liczby nitów w jednym szeregu) oraz na zmniejszenie wymiarów blachy węzłowej, tj. na zwiększenie sztywności węzła.

9.2. Obliczenia wytrzymałościowe pręta

Przyjmuje się, że jest znana długość konstrukcyjna pręta oraz jego obciążenie. Zadanie sprowadza się zatem do obliczenia przekroju pręta, w którym pod wpływem obciążenia wystąpią naprężenia nie większe od naprężeń dopuszczalnych oraz do określenia jego kształtu poprzecznego, pozwalającego jednocześnie na możliwie mały ciężar pręta i na jego dostateczną stateczność na wyboczenie przy siłach ściskających.

9.2.1. Obliczenia wytrzymałościowe na naprężenia

Pręty wykonuje się ze stali węglowej miękkiej (St3, St3S), ze stali węglowej średnio twardej (St4, St5), ze stali węglowej konstrukcyjnej (R55) lub też ze stali stopowej (18G2A).

W przypadku połączenia nitowego liczy się przekrój pręta netto A_n, tj. przekrój pręta osłabiony otworem wykonanym pod nit lub nity. Obliczenia wynikają z warunku wytrzymałościowego na rozciąganie (niezależnie, czy pręt jest rozciągany, czy ściskany, gdyż dla stali granica plastyczności na rozciąganie R_e jest równa granicy plastyczności na ściskanie R_c), czyli

39