Rzuty mongea086

28

Na rys. 27b odwzorowano płaszczyznę p określoną zestawem złożonym z dwóch prostych równoległych e i f. Równoległobok KLMN jest wycinkiem tej płaszczyzny.

W dalszych rozważaniach płaszczyzna chętniej będzie określana (zastępowana) tylko należącą do niej figurą w postaci trójkąta (jak FGH na rys. 27a) lub równoległoboku (jak KLMN na rys. 27b), zamiast bardziej abstrakcyjnie - dwiema prostymi, jak np. na rys. 28a.

F

Rys. 27

P=ef (e II f)

x

f

Yk

Na rys. 28a i b odwzorowano płaszczyzny, które zostały określone parami prostych równoległych. Na rys. 28b rzuty poziome prostych I i m zjednoczyły się, ale to nie znaczy, że oryginały prostych zjednoczyły się lub przestały być do siebie równoległe. Płaszczyzna (p określona tymi prostymi jest równoległa do kierunku rzutowania, czyli prostopadła do rzutni 7Ti (por. właściwość nr 3 i rys. 8).

Rzutem płaszczyzny (p na m jest więc tylko jedna prosta, opisana jako <p' - pokrywająca się z rzutami poziomymi I* i m’. Rzutem płaszczyzny cp na m jest cała rzutnia 7T2.

Płaszczyzna prostopadła do rzutni nosi nazwę płaszczyzny rzutującej (albo rzucającej) i dla jej jednoznacznego odwzorowania wystarczy tylko zapis jej rzutu - taki jak na rys. 28c (p -¹- 7ri) lub 28d (a¹- 7t2).

Płaszczyzna prostopadła do rzutni poziomej bywa nazywana poziomo-rzutującą, prostopadła do pionowej - pionoworzutującą.