25554 strona (340)

Ryc. 7-29. Podwójna jonoforcza w schorzeniu kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego. Pod każdą elektrodę wprowadzany jest jon o przeciwnym ładunku. Dla wygody podczas zabiegu pacjent leży na brzuchu.

godnym rozwiązaniem. Chociaż wielu fizykoterapeutów mimo wszystko korzysta z gotowych elektrod, osobiście wolę przygotowywać elektrody samodzielnie, używając tanich jednorazowych materiałów (ryc. od 7-14 do 7-27).

Elektrody można wykonać z papierowych ręczników, myjek lub innych materiałów pochłaniających wodę, na które nakłada się zwykłą, wytrzymałą folię aluminiową. Płat folii należy złożyć w kilkanaście warstw, by otrzymać prostokąt o odpowiednich wymiarach, a następnie rozwałkować na płasko i przyciąć tak, aby był nieco mniejszy od ręcznika, którego używa się jako podkładu. Uniemożliwia to kontakt metalu ze skórą.

Ręczniki (2-3) należy złożyć uważając, aby nie powstały zmarszczki, i zanurzyć w gorącej wodzie lub nasycić roztworem zawierającym potrzebny jon. Elektrody unieruchamia się za pomocą opasek z miękkiej gumy lub lekkich woreczków z piaskiem (ryc. 7-28).

Ułożenie pacjenta

Pacjent nie powinien leżeć tak. by całą masą ciała uciskać elektrodę. Ucisk zmniejsza ukrwienie tkanek i może być przyczyną oparzeń, ponieważ tkanki nie są chłodzone krążącą krwią. Zabiegi w obrębie stawu barkowego, dłoni, twarzy, karku, stawu łokciowego i okolicy ramienia najlepiej przeprowadzać, gdy pacjent siedzi (patrz ryc. 7—28). W pozycji leżącej (na wznak, na brzuchu lub na boku) wykonuje się jo-noforezę w obrębie tułowia i dolnej części pleców, uda, przedniej części klatki piersiowej i jamy brzusznej (ryc. 7-29); w trakcie zabiegu na stawie kolanowym pacjent powinien siedzieć na leżance; pod kolana należy podłożyć poduszeczkę. Podobną pozycję przyjmuje pacjent do zabiegu w obrębie podudzia, stawu skokowego i stopy (ryc. 7—30).

Po przyjęciu przez pacjenta odpowiedniej pozycji należy postępować zgodnie z ogólnymi zasadami, które podaję niżej.

173