261

5.4. UKŁADY CIEPLNE ELEKTROCIEPŁOWNI

i urządzeń pokrywających obciążenia szczytowe. Wymaga to współpracy elektrociepłowni z systemem elektroenergetycznym, umożliwiającej pobieranie energii elektrycznej w czasie niedoborów i oddawanie jej nadwyżek.

Charakter obciążenia cieplnego kształtuje się pod wpływem przebiegu zapotrzebowania na ciepło przez typowe dwie grupy odbiorców: przemysłowych i komunalnych. W przemyśle energia cieplna jest wykorzystywana głównie do procesów technologicznych i jej nośnikiem jest zwykle para przegrzana, odbierana z turbin przy ciśnieniach 0,2-l 1,5 MPa (niekiedy wyższych). Zapotrzebowanie komunalne obejmuje zapotrzebowanie na ciepło do ogrzewania, wentylacji i klimatyzacji pomieszczeń oraz na cele bytowe gospodarstw domowych. Nośnikiem energii dla tej grupy odbiorców jest zwykle gorąca woda z maksymalną temperaturą w miejskich sieciach ciepłowniczych 150°C.

Zapotrzebowanie na ciepło do celów technologicznych charakteryzuje się zmiennością dobową (zależną od warunków produkcji) oraz dość równomiernym poborem w ciągu roku (rys. 5.17a). Odbiorniki grupy drugiej natomiast charakteryzują się w zasadzie stałym poborem ciepła w ciągu doby, wykazują jednak zmienność sezonową, wynikającą z zależności zapotrzebowania na ciepło do ogrzewania od temperatury zewnętrznej (rys. 5.17b).

Podstawowe znaczenie jako wielkości wyjściowe do projektowania układu elektrociepłowni, a następnie jej eksploatacji mają: wartości szczytowego zapotrzebowania na ciepło przez odbiorców przemysłowych Q,_s i komunalnych Q_gs (przy

0 II IV VI

X miesiąc

Rys. 5.17. Typowe wykresy obciążeń cieplnych dobowych i rocznych: a) na cele technologiczne w przemyśle; b) na ogrzewanie pomieszczeń I i cele bytowe 2

261