* Pokładamy zaufanie w wiedzy biomedycznej, w zbiorze twierdzeń zawartych w „archiwum” skodyfikowanej wiedzy.
* Ufamy działaniom uczonych, którzy dokonali jakichś odkryć: działali na serio, byli prawdomówni, uczciwi, samokrytyczni, zdyscyplinowani, przestrzegali standardów.
* Obdarzamy zaufaniem metodę naukową: pewna procedura, sposób wytwarzania wiedzy, który uważa się za lepszy od innych metod.
* Biomedycyna to instytucje naukowe - organizacyjny aspekt funkcjonowania: uniwersytety, instytuty badawcze, laboratoria, zespoły ekspertów.
Etos nauki jako oddzielony od sfery uczuciowej zespół wartości i norm, który powinien obowiązywać naukowców (K.Merton).
Norma
* uniwersalizmu: twierdzenia dotyczące prawdy, niezależnie od ich źródła, muszą podlegać ustalonym wcześniej, bezosobowym kryteriom, zgodnym z obserwacjami i potwierdzona wiedzą,
* komunizmu: traktować wiedz naukową jako dobro wspólne, do którego wszyscy maja swobodny dostęp, a niejako własność prywatną,
* bezinteresowności: podporządkowanie zewnętrznych interesów czystej autotelicznej satysfakcji z odkrycia prawdy,
* zorganizowany sceptycyzm: czasowe zawieszenie sądu i bezstronna analiza ze względu na kryteria empiryczne i logiczne.
Nauka postakademicka - erozja zaufania
* Fiskalizacja = konieczność pozyskiwania środków umożliwiających sfinansowanie badań skutkuje uzależnieniem nauki od zewnętrznych agend.
* Prywatyzacja nauki = coraz więcej wyników badań należy do instytucji, które te badania sponsorują (patenty, innowacje, niekorzystne wyniki badan utajnione).
* Komercjalizacja nauki = wyniki badań stają się atrakcyjnym rynkowym towarem.
*Biurokratyzacja nauki = badacze poświęcają mnóstwo czasu na pisanie projektów, planowanie wydatków, przygotowywanie raportów.
Kraje wysokiego zaufania: ludzie działają według założenia „innyjest godzien zaufania, dopóki nie okaże się, że jest oszustem ”.
Kraje niskiego zaufania: ludzie działają w oparciu o założenie ,jcażdyjest potencjalnym złodziejem, oszustem, łapówkarzem, agentem, dopóki nam nie udowodni, że jest uczciwy
Aktywne zaufanie
* W nowoczesności zaufaniem obdarza się abstrakcyjne systemy i wiedzę ekspercką opartą wyłącznie na założeniu technicznej kompetencji.
* Intelektualiści nie tylko produkują wiedzę ekspercką, ale wytwarzają zaufanie.
Zaufanie w obliczu alternatyw - w późnej nowoczesności
* Instytucjonalna refleksyjność wiąże się z nieustannym przesączaniem się produkowanych przez ekspertów teorii, pojęć i wniosków na poziom zwykłych obywateli.
* Wiedza ekspercka zostaje przez nich zakwestionowana, a zaufanie staje się aktywne; zaufanie zaczyna nierozerwalnie łączyć się z prywatną sferą interesów, użyteczności i uczuć.
6