34811 P1010267 (6)

Wstęp

kż^owo stosowana była głównie dla celów topograficznych. | szerokie zastosowanie w różnych dziedzinach nauki i gospo-m również w leśnictwie.

ykorzystania zdjęć lotniczych w leśnictwie przypadają na (tych. Początkowo podejmowano prace w tym kierunku w h, Kanadzie, Niemczech i Związku Radzieckim. W okresie ■puje wzmożony rozwój fotogrametrii. Coraz więcej krajów leśnictwie. W Polsce dopiero po drugiej wojnie światówej m zagadnieniem.

vczepodjęto w 1953 r. w Instytucie Badawczym Leśnictwa,

inie materiałów i metod fotogrametrycznych dla potrzeb

^rano od 1957 r. w Pracowni Fotogrametrii przy Biurze

dów Leśnictwa w Warszawie. W 1959 r. na Wydziale

zono zajęcia z fotogrametrii leśnej.

urządzania map, wykorzystujemy zaledwie 20-30% za-

Pozostała część, wykorzystywana w procesie fotointer-

skowanie o zjawiskach występujących na badanym

macyjne zdjęć wzrastały wraz z doskonaleniem materia-

rodzaje emulsji fotograficznych). W leśnictwie szcze-

s znalazły emulsje spektrostrefowe.

tionetryczne znajdują zastosowanie w różnych dziedzi-

lej. Wprowadzanie ostatnio do gospodarstwa leśnego

sennej (GIS) wymagać będzie stosowania wydajnych

Gemów nowymi informacjami. Korzyści wynikające z

ietod teledetekcji mogą być znaczne.

jrametrii w leśnictwie uzależniony jest od dostępności

iwiednioprzeszkolonego personelu.

ych w pełni może wykorzystać dla celów leśnictwa

cenią leśnikiem. Powinien posiadać on, oprócz wie-

adomości z fotogrametrii i fotointerpretacji, które

opracowania. Wiadomości te mogą być poszerzane

jadów fakultatywnych prowadzonych na wydziale.

2. Ogólne podstawy fotogrametrii

Materiałem źródłowym służącym do opracowań fotogrametrycznych są zdjęcia fotograficzne. Obraz fotograficzny powstaje w ten sposób, że realnie istniejący przed obiektywem aparatu fotograficznego przedmiot zostaje w sposób geometryczny odwzorowany na materiale światłoczułym. Otrzymany obraz jest rzutem środkowym fotografowanego przedmiotu. Teoria rzutu środkowego jest podstawą fotogrametrii.

2.1. Zdjęcie fotograficzne jako rzut środkowy

Zasadę rzutu środkowego przedstawia rysunek 2. Aby otrzymać rzut środkowy odcinka AB na płaszczyźnie n’ lub 7t”, należy końce tego odcinka połączyć z punktem S nie leżącym na żadnej z tych dwóch płaszczyzn i wyznaczyć punkty przebicia tych płaszczyzn przez proste przechodzące przez punkty SA i SB. Otrzymane odpowiednio na płaszczyznach 7t’ i tc” odcinki a’b’ i a”b” są rzutami

mm