ciągi katalogowe stosowana była zasada tworzenia pełnych opisów (ang. main entry) tylko dla jednego ciągu, na przykład dla katalogu systematycznego, dla pozostałych dwu tworząc opisy skrócone (ang. added entries). W katalogach on- linę wersji tych może być znacznie więcej, a użytkownicy mogą sami przechodzić od jednej do drugiej w miarę potrzeby i przyzwyczajeń.
Przy ustalaniu liczby wersji opisu należy pamiętać, źe dla każdej wersji trzeba zaprojektować oddzielny format wyjściowy. Nie chodzi tu o różne formaty dla różnych rodzajów dokumentów, na przykład dla książek, czasopism, materiałów audiowizualnych itp., ale o różne formaty ekranowe dla tego samego rekordu. To, ile formatów będzie potrzebnych i jaka będzie ich zawartość, zależy głównie od potrzeb użytkowników biblioteki. Formaty ekranowe odpowiednie dla personelu biblioteki nie muszą się pokrywać z formatami zaprojektowanymi dla czytelników.
W istniejących katalogach on-line najczęściej projektowane są trzy różne poziomy opisu i odpowiednio do nich - trzy różne formaty. Dla każdego poziomu ustalić należy zestaw elementów i ich układ. Jeden z tych zestawów wybiera się na tak zwany format podstawowy (główny), ukazujący się bez specjalnego wyszczególnienia; jest nim najczęściej format średniego poziomu. Zawiera on z reguły podstawowe elementy opisu bibliograficznego, wszystkie klucze wyszukiwawcze oraz informcje biblioteczne, to jest ile egzemplarzy danego dokumentu biblioteka posiada i jaka jest ich lokalizacja (sygnatury). Badania wykazały, że informacje te zaspokajają potrzeby prawie wszystkich użytkowników /2/. Niektóre biblioteki wybierają jednak na format podstawowy rekord najkrótszy, zawierający na przykład tylko autora, tytuł i sygnaturę, m.ożliwość wywołania opisów poziomu średniego i pełnego pozostawiając tylko na specjalne żądanie. Od-
136