37009 P1010200 (5)

46

c G. Jung* ^czyli X^{noza XX} wieku

_;J Jolande jacobi: Psychologia C. G. Junga, wyd. cyt., a. 50-55,

⁵⁰”⁷r' G^Zif Seelenprobleme der    ZUrich 1931, s. 175.

przedmowa Junga do niemieckiego przekładu książki Esther Har-_ding. Wonnms Mysteries (Frauen-Mysterien, Zur.ch 1949, s. VIII). _Zob. Rudolf Otto: świętość, przel. B. Kupis, Warszawa 1968.

⁷⁸ C. G. Jung i Karl Kerenyi, op. cit., s. 111.

"⁹ Tamże, s. 117n.

so sen — obok fantazji i wizji (mistycznych, artystycznych itp.) — daje najlepszy dostęp do psychiki nieświadomej. Sen jest zjawiskiem niezależnym od świadomości, posiada własną celowość, prawa i język. Sny mogą mieć wielorakie znaczenie: mogą dopełniać lub kompensować postawę świadomą, mogą mieć charakter reduktywny bądź też pełnić rolę prospektywną. Jung szczególnie podkreśla celowy i prospektywny charakter snów. Badając sny Jung posługuje się przede wszystkim metodą amplifikacji,- polega ona na poszerzeniu i wzbogaceniu treści snu możliwie podobnymi, analogicznymi obrazami, często zaczerpniętymi z legend, mitów itp. Bogate i plastyczne obrazy senne ukazują problemy indywidualne, obrazy proste i ogólne dają wgląd w szerokie związki i aspekty psychiki. Jung rozróżnia dwa poziomy interpretacji snu: subiektywny i obiektywny. Na pierwszym z nich postacie i wypadki snu traktuje się symbolicznie, jako odbicie wewnętrznej, psychicznej sytuacji śniącego, na drugim trzeba je rozumieć konkretnie, jako odpowiednik postawy śniącego wobec faktów zewnętrznych (por. Jolande Jacobi: Psychologia C. G. Junga, wyd. cyt., s. 95—121).

⁸¹ C. G. Jung i Karl Kerenyi, op. cit., s. 110.

C- G. Jung: U ber psychische Energetik und das Wesen der Tr autne, wyd. cyt., s. 85.

Jolande Jacobi: Psychologia C. G. Junga, wyd. cyt., s. 138.

⁸⁴ Peter Walder, op. cit., s. 128.

C. G. Jung: Die Beziehungen zwischen dem Ich und dem Unbewuss-len, wyd. cyt., s. 145.

—160.

87

Por. Jolande Jacobi: Psychologia C. G. Jungą, wyd. cyt., s. 141—

Por. Jolande Jacobi: Der Weg zur Individuation, wyd. cyt., s. 50—54, oraz Antonio Moreno, op. ci., s. 154—170. O cieniu traktuje fragment

8!)

^{2 P}:r^{y IUnga Pt}’ ^Ai°ⁿ’ ^zamieszczony w niniejszym wyborze, s. 68—71. Erich Neumann: Krise und Erneuerung, wyd. cyt., zwłaszcza s. 7-21.

•JO

*■ Jung. Uber die Psychologie des Unbezuussten, wyd. cyt., s. 119.

Ge sann    ^^Ung' ^^{ut unc}* ^ °^se *ⁿ der analytischen Psychologie,

erlu, t. XI oraz H. L. Philp, op. cit., i pracę zbiorową