gg Część I. Komunikowanie społeczne_
2.1.5. Funkcje komunikowania
Lanie w społeczeństwie spełnia bardzo ważne funkcje. Juj p. Iowania wspominali, że dzięki tym procesom ludzkość może
Komuników badacze komunik
i wskazywali na funkcję przekazywania dziedzictwa kulturowego i cywiliz
;acyjito
H. Iwuswełł uważał, że komunikowanie pełni trzy podstawowe funkcje w społ^0-stwie, takie Jak:
(1) obserwowanie otoczenia społecznego, w którym wyrażany jest system wartom
(2) podtrzymywanie relacji członków społeczeństwa i wytwarzanie reakcji na ^
I
%
(3) przekazywanie dziedzictwa społecznego.
W latach 60. XX w. funkcje te zostały uzupełnione przez Ch. Wrighta o tą - rozrywkę. W literaturze przedmiotu można znaleźć różne typologie
mediów.
V
i
FUNKCJE KOMUNIKOWANIA:
(1) informacyjna
(2) edukacyjna
(3) identyfikacji osobowej
(4) integracyjna
(5) mobilizacyjna
(6) rozrywkowa
Współcześnie przyjmuje się, że komunikowanie spełnia następujące funkcje:
Funkcja informacyjna odnosi się do obserwacji i kształtowania środowiska. Dzięki procesom komunikowania jednostki pozyskują zarówno wiedzę o najbliższym otoczeniu, w którym przebywają, jak i o wydarzeniach## kraju i na świerie. Wiedza ta pozwała jednostce na dokonywanie codziennych wyborów i podejmowanie decyzp osobistych, społecznych, politycznych, etc.
Funkcja edukacyjna związana jest z funkcją informacyjną. Już pierwsi badacze komunikowania wskazywali, że procesom komunikowania ludzkość zawdzięcza przekazywanie od najstarszych do najmłodszych wiedzy, wartości i uczuć. Bez tego społeczeństwo nie mogłoby istnieć i przetrwać. To właśnie poprzez procesy komunikowania dokonuje się nauka i edukacja zarówno na poziomie jednostkowym, grupowym, jak i instytucjonalnym.
Funkcja identyfikacji osobistej wyrasta na bazie funkcji informacyjnej i edukacyjnej. Pozwala wzmocnić przekazywane w procesach komunikowania wzory zachowań i wartości. Dokonuje się integracja z innymi wartościami, przyjętymi wcześniej przez jednostki. Przez procesy komunikowania jednostka może utożsamiać się z in-