34903 Strona2

Nawierzchnie drogowe ; betonu cementowego

Korelacja proponowana przez firmę Shell [7.6J opisana jest zależnością (7.8), a angielska zależnością (7.9):

EV₂ = IOCBR    (7.8)

gdzie:

EV₂ - moduł odkształcenia wtórnego [MPa],

CBR - wskaźnik nośności [%].

EV₂ 117.6CBR⁰⁶⁴    (7.9)

Autor (7.10J na podstawie badań własnych uzyskał zależność korelacyjną opisaną zależnością:

EV₂ = 16 CBR    (7.10)

Oznaczenia jak wyżej. Zależność ta obowiązuje dla gruntów gliniastych o wilgotności mniejszej od optymalnej. Dla gruntów piaszczystych o wilgotności mniejszej od optymalnej i wskaźniku zagęszczenia od 0,97 do 1,0.

73. Warunki konstruowania podłoża nawierzchni

Wymagania polskie

Jak wspomniano w rozdziale 6, grunty w polskim katalogu [7.4] pod względem nośności dzielą się na 4 grupy nośności: Gl, G2, G3, G4. Jako podłoże nawierzchni mogą być zastosowane grunty Gl. Wymagany wtórny moduł na powierzchni podłoża nawierzchni został podany w tabeli 6.8.

Grunty nieodporne na działanie mrozu i wody powinny być usunięte z aktywnej strefy podłoża nawierzchni drogowej i zastąpione przez grunty Gl odporne na działanie mrozu i wody lub ulepszone dodatkiem cementu, wapna bądź aktyw- I nych popiołów, zgodnie z zaleceniami sformułowanymi w rozdziale 6.2.

Podział gruntów w zależności od ich wrażliwości na działanie wody i mrozu (powstawanie wysadzin w okresie tworzenia soczewek lodowych i utrata nośności I w okresie nadmiernego nawilgocenia podłoża) podano w tabeli 7.1. Cechy gruntu powinny być ustalone na podstawie badań laboratoryjnych właściwości wymienionych w tabeli 7.1. Podstawowym kryterium oceny jest zawartość drobnych cząstek gruntu, a dodatkowymi stosowanymi w przypadkach wątpliwych: wskaźnik piaskowy i kapilamość bierna. Wskaźnik piaskowy stanowi kryterium oceny gruntów niespoistych, zwłaszcza zbliżonych do mało spoistych. Jeśli ocena na podstawie badania różnymi metodami jest rozbieżna, to decyduje wynik najmniej korzystny.

Jeżeli doprowadzenie podłoża do grupy nośności Gl odbywa się bez użycia stabilizacji, a z zastosowaniem gruntów ziarnistych, to należy sprawdzić warunek przenikania najdrobniejszych cząstek podłoża w góme warstwy wg zależności:

(7.11)

^DlS*^5d8S

gdzie:

D,₅ - wymiar oczka sita, przez które przechodzi 15% materiału warstwy wzmacniającej,

d_gs - wymiar oczka sita, przez które przechodzi 85% gruntu podłoża.

W przypadku stosowania warstw mrozoochronych z materiału rozdrobnionego, warstwa ta powinna spełniać następujące wymagania:

-    wskaźnik piaskowy WP > 35%,

-    wskaźnik różnoziamistości U ż5,

den

U =—21 dio gdzie:

dgQ — Średnica sita, przez które przechodzi 60% gruntu, d,₀ — średnica sita, przez które przechodzi 10% gruntu,

-    wskaźnik wodoprzepuszczalności k₁₀ > 5 m/dobę.

Tabela 7.1. Podział gruntów pod względem wysadzinowości [7.4]

Właściwość	Grupa gruntów
	niewysadzinowe	wątpliwe	wysadzinowc
Rodzaj gruntu	-    rumosz niegliniasty, r Żwir, -    pospółka, -    piasek gruby, -    piasek Średni, -    piasek drobny, -    żużel nierozpadowy,	-    piasek pyłasty, -    zwietrzelina gliniasta, -    rumosz gliniasty, -    żwir gliniasty, -    pospółka gliniasta.	grunty mało wysadzinowc: -    glina piaszczysta zwięzła, -    glina zwięzła, -    glina pylasta zwięzła. -    ił. -    ił piaszczysty, -    ił pyłasty, grunty bardzo wysadzinowc: -    piasek gliniasty, pył, -    pył piaszczysty, -    glina piaszczysta, glina, -    glina pylasta, -    ił warstwowy
Zawartość cząstek Wg PN-88/B-04481, % s 0,075 mm i 0/32 mm	<15 <3	15 + 30 3+10	>30 >10
KapilamoSć bierna "8 PN-60/B-O4493. Hu (ml	<1.0	&1.0	>1.0
Wskaźnik piaskowy ^w8 BN-64/B931-01 WP[%)	>35	25 + 35	<25

143