38065 Rilke „Listy do młodego poety”#

tworzenia popycha mężczyznę skryta v, wnętrzu pełnia. 1 płci są chyba budzi* ze sobą spokrewnione, niż s\q a wiełka odnowa świata będzie Zapewne polegała na tym, że mężczyzna i dziew czyna, uwolnieni od wszelkich błędnych uczuć i niechęci, będą do siebie wzajem dążyli nie Jak przeciwieństwa, lecz jak rodzeństwo i sąsiedzi, i że połączą się jako ludzi*. bv nieść " >pólnie w prostocie, poważnie i cierpliwie, ciężar płd. którym zostali obarczeni.

Ale wszystko, co kiedyś będzie zapewne tnozśwe dla. widu. człowiek samotny tatuae przs ‘ rkmwmm? jwz mr i bado-wi' ywuwar rruwŁ łjwr—q Uyią DfaKe;_:. db@pi tar. anrłs d:i l v -swoja suiHuniW i owh Phd o*td t p»ęknie brrnmwą skancą boi, jaki <**

powoduje. Powiada Pan bowiem, iż'a, co są blisko Pana, są Mu dalecy, a to pokazuje, że rysuje się już wokół Pana rozległa przestrzeń, I jeśli to, co bliskie, jest dalekie, to Pańska przestrzeń sięga już gwiazd i jest bardzo rozległa; niech Pan się raduje swoim wzrastaniem, tą drogą, w którą nie może Pan przecież nikogo ze sobą zabrać, i proszę być dobrem dla tych. którzy zostają z tylu — mech Pan podąża swą drogą z pewnością i spokojem, nie dręcząc ich swoimi *y|Awoścnnu. ani też nie odstraszając »ćb pewnością siebie czy radością, któ-rpek owa nie mogliby zrozumieć. Niech hasmkir nim* prostej i szczerej wspólnoty. która nie musi koniecznie ulegać omanie, kiedy Pan będzie się coraz bardziej i bardziej zmieniał; proszę kochać