43041 mowisz masz (153)

157

MÓW W SPOSÓB STANOWCZY

tu, lepiej jest grzecznie wtrącić swój komentarz bez wstępnego pytania o pozwolenie.

Byłbym skłonny myśleć, że... To brzmi mętnie. Powiedz, co sądzisz, bez ustanawiania na samym początku zabezpieczenia, które osłoni Cię w wypadku, gdyby Twoja opinia okazała się niepopularna lub błędna.

Miałem zamiar powiedzieć... To wyrażenie nie wnosi niczego nowego, może zaś zmniejszyć wpływ tego, co się mówi. Brzmi ono raczej jak: „To tylko myśl i być może nie jest warta, by o niej wspominać, ale myślę, że jednak to zrobię, a więc oto, co chciałem powiedzieć”.

Coś w rodzaju... Istnieje cała kategoria niejasnych określeń, które osłabiają wpływ tego, co ludzie mają do powiedzenia. Te niejasne określenia niczego nie wnoszą do znaczenia, które chcesz wyrazić: odrzuć je!

Czy mogę spytać, kto dzwoni? Lecąc do Kanady na wystąpienie, w czasie którego miałem przemawiać, siedziałem obok Gene’a Monroe, wiceprezesa największego w Huntsville (Alabama) przedsiębiorstwa zajmującego się sprzedażą wyposażenia biznesowego. Zobaczył, jak pracuję nad rękopisem tej książki, i zapytał, o czym ona jest. Kiedy tylko mu powiedziałem, rzekł:

„Rzeczą, której naprawdę nie cierpię, jest sytuacja, kiedy ktoś pyta mnie, czy to będzie w porządku, jeśli zapyta mnie, kim jestem. Zawsze mówię «nie». To naprawdę wprawia ich w zakłopotanie. Dlaczego zadają pytanie, jeśli nie są przygotowani, by poradzić sobie z odpowiedzią?”.

Osoby odbierające telefony wydają się poświęcać niewiele uwagi pytaniom o tożsamość rozmówcy. Jeśli jesteś witany zwrotem „Czy mogę wiedzieć, kto dzwoni?”, a sekretarka powraca po chwili na linię i mówi, że pan X jest na spotkaniu, czy nie podejrzewasz od razu, że zostałeś uznany za osobę niewystarczająco ważną, by zostać połączonym? O wiele bardziej skutecznym i uprzejmym sposobem zapytania jest wyjaśnienie rozmówcy korzyści, jakie może mu to przynieść: „Proszę podać mi swoje nazwisko, dzięki temu będę mógł przygotować pana X na rozmowę albo ustalę, kiedy od-dzwoni”.

Powiedziałbym... Masz zamiar? Dlaczego po prostu nie powiesz? Czy jest jakieś , jeśli”, od którego zależne jest Twoje stwierdzenie? Poza tym, co nowego wnosi do wypowiedzi tryb przypuszczający?

Czy może pan przeliterować swoje nazwisko? Jeden z moich ulubionych przerywników! Zawsze mam ochotę odpowiedzieć: „Tak, rzeczywiście, uczyłem się tego kilkanaście lat temu i jestem w tym dość dobry”. Tak naprawdę chcesz się dowiedzieć, w jaki sposób pisze się to nazwisko, więc zalecam zadanie tego pytania w uprzejmy sposób: „Proszę o przeliterowanie swojego nazwiska”.