45006 Podręcznik Zaręby
0

30- • krańcowy ilościowy próg przyrodniczy, odpowiadający terminowi chłonności ów naturalnej, oznaczający liczbę turystów mogących jednocześnie wypoczywać lub iga zwiedzać dany teren bez powodowania poważnych zakłóceń w środowisku mi    przyrodniczym;

iby • krańcowy czasowy próg przyrodniczy, który określa granice użytkowania obszaru ko w pewnych okresach (często dwa ostatnie typy łączy się w jeden i wówczas nazywa >ść go ilościowo-czasowym progiem przyrodniczym) [12].

>yć    Pojemność turystyczna dotyczy bezpośrednio infrastrirktury turystycznej i paratu-

ści r. -tycznej, obiektów muzealnych i zabytków, regionów recepcji turystycznej itp. lją Oznacza maksymalną liczbę turystów, jaka w tym samym czasie może korzystać )fy z infrastruktury turystycznej, paraturystycznej, komunalnej itd. regionu, nie powodu-ne jąc obniżenia się jakości i zakresu usług oraz produktów turystycznych i nie zakłócając m, życia społeczno-ekonomicznego w regionięj[77, s. 22].

na W zagranicznej literaturze przedmiotu liczni autorzy używają jednego terminu | ^pojemności turystycznej”, który ma określać granice odporności środowiska przyrod-że zjczego, regionu recepcji oraz infrastruktury na działalność turystyczną. Łączy on ;k definicje dwóch przedstawionych tu pojęć: chłonności naturalnej i pojemności by turystycznej, stosowanych w polskiej terminologii przedmiotu. EUROPARC Federa-n- tion (dawniej European Federation of Natural and National Parks) wyróżnia trzy Btdzajc tak rozumianej pojemności turystycznej: a- • ekologiczną pojemność turystyczną - stopień, do jakiego ekosystem, siedlisko vy przyrody, krajobraz lub region turystyczny mogą tolerować różne skutki rozwoju ta turystyki i związanej z nią infrastruktury bez utraty atrakcyjności i istotnych ;ę walorów;

:j, • kulturową i społeczną pojemność turystyczną - poziom, po którego prze-:h kroczeniu, rozwój turystyki ma szkodliwy wpływ na społeczność lokalną, jej życie ;s i kulturę;

ci • psychologiczną pojemność turystyczną - poziom, po którego przekroczeniu ;a podstawowe wartości poszukiwane przez turystów (estetyczne, rekreacyjne, wartości związane z możliwością odpoczynku w ciszy i spokoju itp.) zostałyby <i zdegradowane na skutek nieprawidłowego rozwoju turystyki [108, s. 26].

0    Różne teoretyczne metody szacowania wskaźników chłonności i pojemności a turystycznej terenów rekreacyjnych w praktyce są trudne do wykorzystania. W rzeczywistości odporność regionu (jego środowiska przyrodniczego, kulturowego lub

u infrastruktury) na rozwój turystyki zależy od warunków lokalnych. Przy ustalaniu e poziomu dopuszczalnej liczby turystów na danym obszarze powinno się_brać przede z wszystkim pod uwagę:

I, • specyficzne cechy terenu rekreacyjnego;

• indywidualne doświadczenie i wiedzę osób zarządzających tym obszarem oraz 3    • aktualne informacje uzyskane na podstawie badań i monitoringu 1(108, s. 25-26].

Często okazuje się, że zarządzanie regionem i optymalne rozmieszczenie turystów w czasie i obszarowo w taki sposób, aby chłonność i pojemność terenu nie była

1    przekraczana, przysparza wielu problemów nawet doświadczonym menedżerom. Dzieje się tak np. w większości polskich, niewielkich parkach narodowych, szczególnie

15