46,47 3

hoia w grupie, samodzielność. Przede wszystkim j« kształcąc ruchy całego ciała (makromchy), \ wają pośrednio ua usprawnienie narządów ntoff (nukroruchy), gdy* ułatwiają ich ćwiczenie, ćwiczeń muzyczno-ruchowych jest także wj u dzieci wrażliwości na muzykę, kształcenie muzycznego, poczucia rytmu itd.

Wskazane jest prowadzenie ćwiczeń logo _ ze wszystkimi dziećmi, szczególnie zaś z tymi, u rycJi obserwuje się bruk koordynacji ruchowej i napięcie mięśniowe (np. w przypadku dzi kujących się).

Ćwiczenia logorytmiczue przeprowadza się w J pach:

1)    ćwiczeń techniki mchu,

2)    ćwiczeń mctrorytmicznych,

3)    ćwiczeń w łączeniu tekstu z elementami ruchów i rytmicznymi.

Ćwiczenia 1 i 2 grupy w wielu przedszkolach na teri kraju są stosowane w^r ruinach zajęć umuzykalniając) Ponieważ nic dotyczy to jednak wszystkich przed*! (szczególnie w mniejszych miejscowościach brak j specjalistów do prowadzenia rytmiki), w pracy przedstawione są zestawy zabaw trzech grup ćwic litowych.

Ćwiczenia techtUti ruchu

Są one pochodzenia gimnastyczno-tanccznego. Są! ćwiczenia zarówno diagnostyczne jak i prognosty* gd)-ż pozwalają na rozeznanie, jakiego rodzaju rżenia występują u danego dziecka, a jeśli są one di — pozwalają przypuszczać, że towarzyszą im róv_ zaburzone mchy narządów mownych. Ćwiczenia te ni ją również znuczcnie wychowawcze, gdyż wykonywa grupowo wprowadzają element współzawodnictwa i .

kw|.lu|ą zahamowania w przypadku silnych napięć nitkowych i emocjonalnych.

Hn«woj motoryki dziecka rozpoczyna się już w okresie tilrtnowlęcym, kiedy dziecko zaczyna celomo poruszać flM lutni, rączkami, całym tułowiem, główką, sięgając po mluwkę, przekręcając się na bok, siadając, pełzając t«i /kując, próbując chodzić. Aby więc rozwój motoryki i niego ciała był prawidłowy należy już w tym okresie iu« poczynać ćwiczenia z dziećmi. Przykłady ćwiczeń w formie zabawy na każdy okres życia dziecka (do l.i 6) zostały opracowane przez Janę Bcrdychorą I achrane w książeczce Mamo, tato ćwiczcie ze mną¹. ' Mo niektóre z nich:

W .rk niemowlęcy należy wykorzystać jako okres budzącej się aktywności ruchowej i wrażliwości na aktywność otoczenia. Zaniedbanie rozwoju fizycznego dziecka w tym okresie przez krępowanie jego ruchów powoduje, te dziecko jest bierne, nie posiada poczucia bczpic-t rrństwa.

1’rzykład ćwiczeń:

Kod, koci, łapci, pojedziem do babci, babcia da nam kaszki, a dziadek okraaki.

1

deko klaszczemy rączkami dziecka, łączymy jego dłonie, podnosimy je do twarzy dziecka (rys. 0).

Wick poniemowlęcy (i fi — 3;0) pozwala na wykonanie hardziej urozmaiconych ćwiczeń, wśród nich kształtujących, zręcznościowych o elementach akrobatycznych, zabaw, gier ruchowych, zabaw muzyczno--ruchowych. Przykładem tych ostatnich jest chodzenie w rytm wierszyka Juliana Tuwima Idzie Grzei:

¹ J, RardfdaOri: Mamo, tato tairew w mną. WareMwa 1972. Wydawnictwo „Sport i TuryttyŁ*”,