49164 Słownik Polsko Norweski3

klimaks 386 klut

klimaks n. punkt kulminacyjny; szczyt.

klimatisk pm. klimatyczny, klimpre cz. brzdąkać, klin n. (sal) rozlany płyn. kline cz. smarować; (kjaele) pieścić, klingę m. klinga, ostrze broni siecznej; cz. brzęczeć, klingklang ot. brzęczenie, klinilkk ot. klinika; ~sk pm. kliniczny; ~sk dod śmierć kliniczna, klink m. nit.

klinke m. (p3 dar) klamka; cz. nitować, klipp n. cięcie.

klippe m. skała, opoka; cz. ciąć; (sauer) strzyc.

klippeblokk m. blok skalny, głaz. klips m. spinacz; (aresmykke) klips.

klirr n. brzęk; ~e cz. brzęczeć, klisjć m. klisza.

kliss n. lepkość; ~e cz. przylepić; ~et pm. lepki; lgnący. klissv£t pm. zmoczony, przemoczony (do nitki), klister n. pasta, klistre cz. przykleić, klitoris m. anat. łechtaczka, kio m. anat. (Imn. klar) pazur, kloakk m. kanał ściekowy, kloakkanlegg n. kanalizacja, kloakkinnhold n. nieczystości, klode m. kula ziemska, planeta, klok pm. mądry, roztropny, klokke m. (til a ringe med) dzwonek; dzwon; (vegg-) zegar; (armbandsur) zegarek (na rękę), klokkeblomst ot. bot. dzwonek, kampanula.

klokkebl&stjeme m. bot. dzwonek, klokker m. sługa kościelny, klokkeslett n. godzina, czas.

klokskap m. mądrość, roztropność, klonisk pm. med. drgawkowy; kloniczny. klor m. chem. chlor, klore cz. drapać; (skrive) (na)bazgrać, (na)gryzmohć. klorere cz. chem. chlorkować, kloroform m. chem. chloroform; ~ere cz. chloroformować, klorofylln. bot. chlorofil, klorose m. med. błędnica. klorvann n. chem. woda chlorowana, klosett n. klozet, WC. kloskate m. zool. raja, płaszczka (ryba).

kloss m. kloc; fig. partacz; pm. bliski; ps. blisko, klosset pm. niezdarny, kloster n. klasztor; (nonne-) zakon, klasztor żeński. klov m. racica.

klovdyr n. zool. zwierzę kopytne. klovn m. błazen, klaun, klubb m. (forening) klub. klubbe m. pałka, maczuga; młotek drewniany; cz. walić maczugą, klubblokale n. klub. klubbmedlem n. członek klubu, klukke cz. kwokać, klukkle cz. rechotać, klump ot. bryła; (jord-) gruda; ~et pm. grudkowaty.

klumpfotet pm. ze zniekształconą nogą.

klunger ot. bot. gęstwina dzikich róż.

klunke cz. (pa instrument) brzdąkać, kluss n. kłopot, klusse cz. splamić, klusse med cz. wtrącać się. klut w. ścierka, szmata; strzęp; (stov-) ścierka do kurzu.

klynge m. gromada; cz. obejmować się; gromadzić się. klynk n. cichy płacz, skomlenie;

~e cz. cicho płakać, skomleć, klyp n. uszczypnięcie, klype m. klamerka; (snus) szczypta; cz. uszczypnąć, klystśr n. lewatywa. klyve cz. patrz klatre. klyver m. mar. kliwer. klaer lmn. odzież, ubranie, rzeczy, kle cz. drapać; swędzić; ~e m. swędzenie.

kloft m. szczelina, rozpadlina, klokt m. mądrość, roztropność, bystrość; ~ig pm. mądry, roztropny, bystry, klone m. partacz; ~t pm. niezdarny.

klove cz. rozłupać, rozcinać. klover m. (kort) żołędzie (w kartach); bot. koniczyna; ~blad n. bot. liść koniczyny. klovhest m. koń juczny, kia cz. dotknąć, dotykać, pomacać, kna cz. gnieść, knabb m. pagórek, knabbe cz. patrz stjele. knagg m. wieszadło, hak. knake cz. skrzypieć, knakke cz. (za)pukać. knall n. huk.

knapp m. guzik; pm. ciasny, knappe cz. zapinać; ~ opp rozpiąć, odpiąć (guziki), knappen&l m. szpilka, knapphet m. brak. knapphull n. dziurka do guzika, knapt ps. (neppe) zaledwie, knarrand m. om. kaczka grzechotka (dzika), knase cz. trzeszczeć, knatre cz. trzeszczeć, trzaskać, knaus m. turnia, stroma skała.

kne n. anat. (lmn. knaer) kolano, knebiel n. knebel; ~le cz. kneblować, knegge cz. rżeć. kneipe m. knajpa, piwiarnia, kneise cz. chodzić pysznie, knekk m. (brudd) złamanie, stłuczenie; ~e cz. łamać, knekkebrod n. chrupiący chleb. knekt m. (kort) walet (w kartach), knele cz. klęczeć, kneler m. zool. modliszka, knep n. sztuczka; oszukaństwo; (hśndlag) zręczność, knepen pm. ciasny, knepp n. trzask; ~e cz. trzaskać, kniks n. dyg; ~e cz. dygnąć, knip n. uszczypnięcie; (mage-) bóle, kurcze żołądka; ~e cz. uszczypnąć; (spare) oszczędzać; (stjele) ukraść.

knipetak n. przyciśnięcie; i et ~ w krytycznej chwili, knipetang m. szczypce, obcążki. knipling m. koronka, knippe n. wiązka, knips n. prztyczek, knirke cz. skrzypieć, knis n. chichotanie; ~e cz. chichotać.

knitre cz. trzeszczeć. kniv m. nóż; lomme~ scyzoryk, knoke m. anat. kostka, staw. knokkel m. anat. kość. knoklet pm. kościsty, knoll m. bot. narośl (na korzeniach roślin).

knollet pm. bulwiasty, knop m. mar. węzeł, knopp m. bot. pąk, pączek (na drzewie).

knoppskyting m. bot. pączkowanie.

knott m. gałka; zool. muszka.