24800 Słownik Polsko Norweski&6

verge 536 veto

verge m. jur. (formynder) opiekun prawny, kurator; (vapen) broń; cz. bronić; ~los pm. bezbronny. vergem£l n. jur. kuratela. vergerźd n. hist. patrz bamevemsnemd. verifiserje cz. sprawdzić; ~ing m. sprawdzenie.

verk n. dzieło; muz. opus; m. (smerte) ból.

verkbrudden pm. sparaliżowany; w złym stanie. verke cz. boleć.

verkefinger m. napuchnięty palec. verken sp. żaden; ani ten, ani tamten; ~ ... eller ani... ani. verksted n. warsztat. verkstedindustri m. przemysł maszynowy. verkstedklubb m. patrz bedriftsklubb. verktay n. narzędzie. vem n. obrona; patrz beskyttelse; ~e cz. bronić. vemehjem n. dom dla alkoholików.

vemeleder m. przewodniczący komisji bezpieczeństwa i higieny pracy.

vernemaske m. maska ochronna. vemeombud n. mąż zaufania do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy.

vemepleier m. pielęgniarz specjalny, (kvinne) pielęgniarka specjalna.

vemeplikt m. obowiązek do służby wojskowej. vemesko m. but ochronny. vemet: ~ arbeid n. praca chroniona; ~ bedrift m. zakład pracy chronionej. vemeting n. jur. lokalizacja czynności prawnej.

vemeutstyr n. wyposażenie ochronne.

veronika m. bot. przełącznik. verpe cz. nieść, składać (jajka). verre pm. (komp. od darlig) gorszy; ps. gorzej. vers n. werset. versere cz. krążyć. versjon m. wersja. verst pm. (sup. od d&rlig) najgorszy; ps. najgorzej. vert m. gospodarz. vertikal pm. pionowy. vertikaldelt bolig m. dom szeregowy.

vertjinne m. gospodyni; ~shus n. gospoda.

vertskommune m. gmina przyjmująca (uchodźcę itp.). vertsskap n. gospodarze. verv n. funkcja.

verve cz. werbować, zaciągać (do wojska itp.). vesel m. zool. łasica. vesen n. istota; ~sforskjell m. zasadnicza różnica; ~tlig pm. istotny; ps. istotnie. vesir m. wezyr. veske m. torebka. vesla/. mała dziewczynka. vesle pm. malutki. veslevoksen pm. przedwcześnie dorosły.

vest m. (plagg) kamizelka; u. (retn.) zachód; ~enfor ps. na zachód. vestkant m. kraniec zachodni. vestlig pm. zachodni; ps. na zachód.

vestover ps. na zachód, w kierunku zachodnim. veteran m. weteran. veterinaer m. weterynarz. veto n. weto.

vett n. rozum; ~los pm. bezrozumny, głupi. vev m. tkanina; (spindel-) pajęczyna; (redskap til a veve med) krosna; n. anat. & biol. tkanka; ~e cz. tkać; ~er m. tkacz; ~eri n. warsztat tkacki. vi z. my.

via pi. via, przez. viadukt m. wiadukt. vibriasjon m. drżenie, wibracja; ~ere cz. wibrować. vid pm. szeroki, obszerny, rozległy. vidd n. (vittighet) dowcip. vidde m. szerokość, obszemość; ~ ut poszerzyć.

videre ps. dalej; pm. (komp. od vid) szerszy, poszerzony. videregiende pm. postępowy; ~ kurs m. jednoroczny kurs zaawansowany; ~ skole rn. szkoła średnia, gimnazjum; ~ utdanning m. wykształcenie średnie. videresalg n. dalsza sprzedaż, odsprzedaż.

videreutl3n n. wypożyczanie z drugiej ręki, pożyczka z drugiej ręki.

vidje m. bot. łozina, łoza; wiklina. vidsynt pm. dalekowzroczny. vidt ps. daleko, rozlegle. vidtrekkende pm. daleko zasięgły. vidunder n. cud. vidunderbam n. cudowne dziecko, genialne dziecko. vidunderlig pm. cudowny. vie cz. dawać ślub; (ofre) poświęcać; ~lse m. ślub, zawarcie związku małżeńskiego. vielsesattest m. świadectwo ślubu. vielsesmann m. urzędnik stanu cywilnego.

vievann n. woda święcona.

vifte m. wachlarz; mech. wentylator; cz. wachlować. viftereim m./f. pasek klinowy. vigsel m. patrz vielse; ~attest m. patrz vielsesattest; ~smann m. patrz vielsesmann. vigsle cz. poświęcić. vik m./f. mała zatoka. vikar m. zastępca; ~iat n. zastępstwo; ~iere cz. zastępować. vike cz. ustąpić na drodze; ~ tilbake ustępować; ~ til side zejść na bok.

vikelinje m./f. (trafikk) linia zatrzymania.

vikeplikt m./f. obowiązek udzielenia pierwszeństwa. viking m. wiking. vikle cz. obwinąć, zawijać. viktig pm. ważny; (innbilsk) zarozumiały; ~het m. ważność, znaczenie; (innbilskhet) zarozumiałość. vilje m. wola, chęć. viljekraft m. wola mocy. viljelos pm. bez woli. vilje|sterk pm. silnej woli; ~styrke m. silna wola. vilkar n. warunek. vilkżrlig pm. samowolny; przypadkowy; ~het m. samowola. vill pm. dziki. villa m. willa. ville cz. chcieć.

villede cz. zwodzić; ~nde pm. zwodniczy, mylący, prowadzący na fałszywą drogę. villelse m. obłęd. villfarelse m. mylne mniemanie. villhet m. dzikość. villig pm. chętny, gotów; ~het m. chęć.

villmann m. dzikus. villmark m. puszcza.