Dzieci stoją w kręgu. Nauczycielka wręcza każdemu kartkę, na której napisana jest nazwa zwierzęcia. Nazwy powtarzają się dwa razy. Wszyscy próbują naśladować głosy tych zwierząt. Chodzą po sali i starają się znaleźć drugie dziecko, które wydaje takie same odgłosy. Kiedy pary się dobiorą, sprawdzamy, czy wszystkie zwierzęta znalazły prawidłowo partnerów.
Dzieci stoją w kręgu. Nauczycielka rozdaje kartki, na których napisane są imiona członków rodziny np. mama Nowakowska, tata Nowakowski, dziecko Nowakowskich. Podobnie jest z innymi nazwiskami. Następnie każdy woła nazwisko swojej rodziny. Zadaniem dzieci jest znaleźć i połączyć poszczególne rodziny.
Wybrane dziecko zostaje "nocnym strażnikiem". Pozostałe dzieci otrzymują numery i nazwy zwierzęcia którego głos będą naśladować. Dzieci chowają się w różnych miejscach sali. "Nocny strażnik" wywołuje jakiś numer określający godzinę, np. godzina piąta. Wywołane dziecko z numerem pięć odzywa się głosem zwierzęcia a "strażnik" musi odgadnąć, kto się odezwał. Gdy zgadnie, dziecko wychodzi z ukrycia a "strażnik" wywołuje kolejny numer.
Dzieci podzielone są na dwie grupy. Wybrane dziecko wychodzi z sali. Pozostałe wybierają dwusylabowe słowo, np. la-to, mo-rze, bał- wan itp. Jedna grupa ma wypowiadać jedną sylabę, druga następną. Obie grupy na znak nauczycielki mówią swą sylabę jednocześnie. Zadaniem wybranego dziecka jest odgadnąć i rozpoznać słowo. Można też podzielić uczestników zabawy na trzy, potem na cztery grupy i mówić trzysylabowe lub czterosy-labowe wyrazy.
5. ZABAWY ROZWIJAJĄCE MOWĘ: ROZUMIENIE SŁOWNE I EKSPRESJĘ SŁOWNĄ
Wybrane dziecko opisuje czynności, które wykonuje inna osoba. Może też relacjonować to, co dzieje się za oknem.
Dzieci siedzą w kole i po kolei wymieniają przedmioty znajdujące się w sali. W sytuacji gdy któreś dziecko zwleka z odpowiedzą, pozostałe dzieci zaczynają liczyć głośno do dziesięciu. Jeżeli nie wymieni ono w tym czasie żadnej nazwy, daje fant. Jeśli dziecko powtórzy nazwę już wcześniej wymienioną również daje fant.
Nauczycielka wybiera dwoje dzieci. Poleca, by jedno z nich wyszukiwało w otoczeniu przedmioty duże, a drugie podobne przedmioty, lecz małe. Pozostałe dzieci słuchają obserwują oceniają np. duża szafa, mała szafa.
Trudniejszą odmianą będzie wypowiadanie samych nazw przedmiotów, np. gdy nauczycielka lub dziecko powie „dom”, wybrane dziecko powie „domek”.
19