50066 strg Turystyka jako źródło przestępstw i patologii społecznych

f ich imprezach oraz czasie wolnym. Naj-mbołiczną opłatą (19 p. w Rugii), które jed-aów. Programy nastawnej oraz osobowości alnością tej organ iza-ane na specjalnie do vch w różny sposób

różne między wo-Bcza propagujące ide-ma. za pomocą której ►charakteryzowała się jdowało to wyraz mię-■órej organizacja cza-botmków. Czas wolny potraktowano jako ele-iivć tzw. „robotniczej

logicznych i walki po-pświatowej. Szczegól-Ifetycznych, w których raźnych uznaniowych li świadczeń turystycz-zatorów (w formie do-(w formie bezpo-fcycznych władze nie zwłaszcza do krajów osoby starały się ogra-lebyły także treściach ez turystycznych. Cza-■akter. Na przykład w Hłychowawczej i Wy-fstyki KC PZPR wydał ■o-wychowawczej na Warszawa, 1977) oraz ta koloniach i obozach

Turystyka w obliczu wyzwań XXI wieku

młodzieżowych, (KiW, Warszawa,1978). Autorzy „wskazówek", zalecali zrealizowanie (na koloniach i obozach!!!) następujących tematów szkoleniowych:

1)    Strategia społeczno-gospodarcza rozwoju kraju w świetle Uchwały VII Zjazdu i postanowień II Krajowej Konferencji PZPR ;

2)    Postawy i wartości moralne społeczeństwa socjalistycznego;

3)    Zagadnienia wyższości socjalizmu nad kapitalizmem.

Aby usprawnić realizację programu, autorzy zalecali zabrać na obozy i kolonie materiały pomocnicze: 15 broszur Wydziału Pracy Ideowo-Wychowawczej KC PZPR, 10 broszur „Biblioteki Aktywisty ZSMP", 10 plansz propagandowych, 16 filmów oraz 4 komplety przeźroczy⁷⁹.

Turystyka jak każde zjawisko masowe jest determinowana przez czynniki polityczne. Z jednej strony sama pełni takie funkcje, z drugiej zaś daje impuls do formułowania polityki. Wydaje się jednak, że politykę turystyczną powinny cechować neutralność ideologiczna oraz komplementarny, a nie substytucyjny charakter. Turystyka nie może być wykorzystywana do „nadrabiania" błędów i niedociągnięć w innych dziedzinach polityki państwa, co miało miejsce w wielu krajach socjalistycznych po drugiej wojnie światowej, gdzie władze chwaliły sie liczbą osób które wyjechały w danym roku na wczasy, pomijając milczeniem niedociągnięcia w polityce ekonomicznej, mieszkaniowej oraz wielu innych. Turystyka może co najwyżej uzupełniać (a nie zastępować) programy i działania innych dziedzin polityki państwa.

Turystyka jako źródło przestępstw i patologii społecznych

Turystyka może być także źródłem zachowań niepożądanych społecznie, czy wręcz sprzecznych z prawem⁸⁰. Ze względu na brak właściwych badań, nie potrafimy odpowiedzieć na pytanie czy turystyka w jakiś szczególny sposób wywołuje wzrost przestępczości i zjawisk patologicznych. Można jednak z dużą dozą prawdopodobieństwa założyć, że z racji napływu turystów i powiększenia ogólnej liczby osób na danym terenie, wystąpi tam wzrost przestępczości. Jednak

79 T. Łobożewicz., Programy urlopów i wakacji podstawą intensyfikacji wypoczynku i kierowania treścią ideową i polityczną działalności turystów, w: Wypoczynek urlopowy — stan i perspektywy, Instytut Turystyki, Warszawa 1983, s. 165-166.

90 Alejziak W., Turystyka jako źródło przestępczości i zjawisk patologii społecznej, w: Turystyka jako czynnik edukacji i rozwoju gospodarczego, AWF Poznań 1994, s. 24-33.

67