61857 OMiUP t2 Gorski0

gdzie:

Qlstr— straty promieniowania,

Q_2s(r — straty przenikania przez kadłub, Q_3slr — straty z powodu usuwania solanki.

Qistr =    t^kwl    ⁽⁵³³)

gdzie:

k_pr — współczynnik promieniowania ściany zewnętrznej kadłuba wyparownika [kW/m²K],

t_k — temperatura ściany zewnętrznej kadłuba wyparownika [ °C], ^łpow — temperatura otaczającego powietrza [ °C],

F_k — powierzchnia ściany kadłuba wyparownika [m²].

Q_2slr =    a(t_k-t _pom)F_k[kW] (5.34)

gdzie:

a — współczynnik wnikania (oddawania) ciepła od ścianki kadłuba wyparownika do otaczającego powietrza [kW/m²K]

Os,., = e(i₂-i₀) = Wcjt₂-t₀) [kW]    (5.35)

gdzie:    W-D_w

E — współczynnik szumowania wyparownika, przy czym £ = —^—

W celu zmniejszenia strat Q_ls{r i Q2_str wyparowniki typu nadciśnieniowego pokrywane są izolacją termiczną. W wyparownikach podciśnieniowych, w których temperatura podgrzewania wody jest niewielka i wynosi od 35 do 44 °C, nie stosuje się zazwyczaj izolacji, zwłaszcza że przeciętna temperatura powietrza w siłowniach bywa zazwyczaj stosunkowo wysoka (około 30 °C).

Straty ciepła z powodu usuwania solanki można zmniejszyć przez zmniejszenie współczynnika e. Prowadzi to jednak — jak już uprzednio zaznaczono — do zwiększenia stopnia zasolenia solanki, a tym samym do zwiększenia intensywności wydzielania szkodliwego siarczanu wapnia CaS0₄ i zwiększenia korozyjności w instalacji usuwanej solanki.

Do określenia pracy wyparownika parowego stosuje się tzw. współczynnik odparowania:

DJkg pary wtórnej / s)

Li = --—    (5.36)

Dj[kg pary grzewczej / s]

Współczynnik ten określa, ile kg pary wtórnej można otrzymać z 1 kg pary grzewczej.

140