65782 strona (59)

możliwości trzeba traktować jako techniczne propozycje doświadczalne (jest ich wiele), ponieważ brak dla nich uzasadnienia w wynikach terapii.

Niektóre proste aparaty mają jeden rodzaj impulsów, jedną częstość oraz jedną albo dwie indukcyjności nastawiane skokowo.

W żadnym prospekcie firmowym aparatu nie określa się czasu trwania pojedynczego impulsu. Z informacji uzyskanych od producentów wynika, że może on wynosić około 5 ms i zmieniać się wraz ze zmianą częstości.

4.    Emitory ipm mają najczęściej kształt obręczy o szerokości kilkunastu do kilkudziesięciu centymetrów i średnicy mogącej otoczyć tułów (około 50 cm) lub kończynę (od 20 do 25 centymetrów). Często spotyka się także emitory w kształcie prostokątnych płyt o wymiarach odpowiadających częściom ciała, emitory te mogą być montowane na statywach. Podczas zabiegu emitor powinien być umieszczony jak najbliżej narządu, który ma być leczony, najlepiej otaczać go. Powierzchnia emitora może stykać się ze skórą chorego. Ze względów higienicznych zalecane jest utrzymanie kilkumilimetrowego odstępu między emitorem a skórą i częste mycie oraz dezynfekowanie powierzchni emitorów.

5.    Czas jednego zabiegu mieści się najczęściej w granicach od 10 do 20 min. Przy leczeniu opóźnionych zrostów kości lansuje się zabiegi trwające 30 lub 60 minut, a nawet kilka godzin. Opracowania z ostatnich lat nie zalecają tak długiego czasu (ale też go nie negują).

Zabiegi wykonuje się co dzień, tj. 5-6 razy w tygodniu. Można je stosować częściej, np. 2 razy dziennie, lub rzadziej, 3 lub 2 razy w tygodniu. Ogólną liczbę zabiegów uzależnia się od obserwowanych rezultatów leczenia. Zwykle kuracja składa się z 7 do 15 zabiegów, wyjątkowo wykonuje się ich więcej.

6.    Przygotowanie pacjenta do zabiegu. Pacjent nie musi się rozbierać, ponieważ pm przenika swobodnie przez tkaninę. Natomiast powinien usunąć przedmioty żelazne i inne ferromagnetyki, również zegarki, które mogą ulec uszkodzeniu. Nie stanowią one zagrożenia, lecz pochłaniają część pola magnetycznego i zmieniają jego cechy. W trakcie zabiegu pacjent powinien przybrać pozycję wygodną, najlepiej leżącą lub siedzącą i rozluźnić mięśnie.

7.    Postępowanie przy zabiegu magnetoterapii:

a)    zapoznanie się ze skierowaniem i zaplanowanie zabiegu,

b)    przygotowanie i ułożenie pacjenta,

c)    ustawienie emitora i połączenie z aparatem,

d)    zerowanie aparatu i włączenie zasilania,

e)    nastawienie parametrów pm,

f)    włączenie pola magnetycznego,

g)    obserwacja pacjenta w czasie zabiegu,

h)    zakończenie.

Niektóre aparaty wymagają nieco innej kolejności manipulacji, dlatego trzeba się bardzo dokładnie zapoznać z obsługą każdego z nich.

Przeciwwskazań ia

1.    Ciąża.

2.    Ostre i przewlekłe choroby zakaźne.

59