66192 skanuj0346 (2)

zatem

D2—D1

2a

(13.5)

Długość pasa L oblicza się jako sumę długości odcinków prostoliniowych i długości odcinków opasujących koła

L — 2a ■ cos- + -(D2 + D₁) + y(D2 — Di)    (13.6)

Dla pasów płaskich zalecana wartość kąta opasania na małym kole wynosi 2

a ^ 120°, tj. -n rad.

Cięgno znajdujące się w stanie spoczynku (i przy ruchu jałowym) jest napięte równomiernie z siłą napięcia wstępnego F₀ (rys. 13.8a) i wówczas naprężenia w pasie wynoszą

gdzie S — przekrój pasa.

Dla uzyskania żądanego napięcia wstępnego (w ramach odkształceń sprężystych pasa) przed założeniem na koła pas powinien być krótszy o wielkość AL, którą wyznacza się zgodnie z prawem Hooke’a wg wzoru

AL = L — L₀

Fq-L₀

ES

(13.8)

w którym:

E — moduł sprężystości wzdłużnej pasa,

L₀ — swobodna długość pasa przed jego montażem.

Zależność 13.8 można przekształcić, uzyskując wzór na długość pasa L₀, potrzebną dla uzyskania odpowiedniego napięcia w przekładniach o stałym rozstawieniu osi kół

(13.9)

LES ~ E-S + F₀

Po uruchomieniu przekładni, wskutek powstania sił tarcia między pasem i powierzchnią kół, wartość napięcia pasa zmienia się.

Część czynna cięgna (nachodząca na koło czynne) — zwana dalej cięgnem czynnym — jest dodatkowo rozciągana i napięcie rośnie w niej od F₀ do Fi, w części biernej cięgna (w cięgnie biernym) napięcie maleje do wartości F₂. Efekt działania napięć Fi i F₂ pokazano obrazowo na rys. 13.8L Porównując wartości napięć w obu cięgnach (czynnym i biernym) w czasie spoczynku i podczas ruchu, można łatwo obliczyć, że F₀ = 0,5(Li + L₂).

346