71075 Wittlin Trwoga przed śmiercią, i Grzebanie wroga,

Jeśli choć jeden żyje sprawiedliwy,

Okaż nam swe zmiłowanie!

Jeśli choć jeden żyje sprawiedliwy,

O groźny, słodki Ojcze nasz i Panie, Odpuść nam grzechy i nie karaj śmiercią!

Otom przed Tobą Abraham.

GRZEBANIE WROGA

I.

Serce mam strute.

Oto kazali mi pogrzebać wroga, co zginął w bitwie. Do ręki mi dali łopatę, palcem wskazali: wróg! —

Larmo grajcie trębacze! Larmo przeciągłe, a lute! W kotły uderzcie dobosze! Dmijcie w mosiężne puzony Na czarną, na straszną, ponurą—grzebania nutę!

• •

Raźno chwyciłem łopatę, a nie wiem, kim jest mój wróg Czy chłop, czy pan, czy robotnik,

Czy podły człek, czy szlachetny,—

Wiem tylko jedno, że wróg.

Bo wraży kształt jego czapki i wraże na nim guziki, Choć oczy napoły przywarte i ręka, co ściska broń Tak samo, tak samo bolesna,

Tak samo, tak samo zmęczona,

Jak ręka brata mojego, jak brata mojego dłoń.

i5 .