51425 Wittlin Trwoga przed śmiercią, 11

I cieszy wszelki

Dobyty z brzucha ziemi — rodzicielki

Płód!

Panie! Ja nie chcę umrzeć!

Chcę zaznać pieszczot niewieściego ciała,

Chcę doznać dumy ojcowskiej!

Chcę róść i róść wśród szarodziennej troski I zrywać jabłka zrałe z moich drzew,

I kłosy ziemi kraść, co mnie wydała,

I dobrą sławę posiąść z dobrych czynów, Bawić się szczęściem mych córek, mych synów, Mych wnuków ! . ..

O jak mnie cieszy moja żyzna krew!

Panie!

6

Mierzę Cię siłą mojego zachwytu!

Nie elektryczność i nie — proch strzelniczy, Tyś — najpiękniejszym naszym wynalazkiem, Ciebie nam głoszą w uroczystej ciszy Z ksiąg Pentateuchu i z kart ewagelji,

Ciebie proroki wielbią, apostoły,

Stygmaty Twoje, krzyże i ikony Wcieliłeś w różne wiary i zakony,

Cudem nawiedzasz ofiarnicze stoły,

Do dziś o Tobie śpiewa na Synaju Echo wieczyste, do dziś na Golgocie Grają o lobie na surmach w złocie — Anioły.

Tyś najpiękniejszym naszym wynalazkiem, Spraw, żebyś był.

Tobie każemy być szczęścia rozdawcą, Ciebie wzywamy w udręczeniu — zbawcą: Spraw, żebyś był, jeśli wszystko sprawiasz!

Jeśliś ten sam, który śmiercią karze,

Jeśli w słonecznym się rozpalasz żarze I jawisz w szumie organów nieszpornych W gotyckim tumie —

W rozkołysanej, gdy bywasz bożnicy,

Kiedy nad ludem groza grzechów zwisa Na Sądny Dzień —

Przy każdym ciężkim rodzisz się porodzie I konasz razem z żebraczką, co szepce Litanje o słońca zachodzie

W brudnej, podmiejskiej izdebce--

Żyjesz na wargach każdej dewotki,

Jesteś osnową każdego zaklęcia,

O groźny, o straszny, o słodki,—

Spraw, żebyś był —

Bo ja nie chcę umrzeć!

J a mam umierać ?

Ja, którym Ciebie stworzył w zachwyceniu Kiedym upojon bogactwami ziemi Był za leniwy szukać w sobie pana,

I Ciebiem królem mianował I pieśnią sławił, o Boże?