69465 skanuj0010 (150)

69465 skanuj0010 (150)



4.1. Turystyka przyrodnicza jako integralna część turystyki zrównoważonej 87

architektura tamtejszych ośrodków ma degradujący wpływ na krajobraz. Na obszarach o efemerycznej pokrywie śniegowej kolejnym zagrożeniem środowiska może okazać się konieczność sztucznego zaśnieżania stoków, która jest bardzo wodochłonna.

Negatywny wpływ na środowisko również może wywierać baza turystyczna lokowana w obszarach górskich. M. Brennek [2003], analizując funkcjonowanie schronisk górskich w polskich Tatrach, wskazał na następujące zagrożenia środowiska przyrodniczego:

•    mechaniczne uszkodzenia pokrywy roślinnej i glebowej w wyniku koncentracji ruchu turystycznego;

•    hałas, erozję i emisję spalin związaną z intensywnym ruchem pojazdów mechanicznych;

•    emisję COz i innych substancji szkodliwych dla środowiska w wyniku opalania obiektów węglem, koksem i olejem napędowym;

•    zanieczyszczenie wód oraz zmiany ich przepływu;

•    synantropizację roślinności, w tym wkraczanie gatunków azotolubnych (np. pokrzywa);

•    zaśmiecanie terenu.

4.1.5. Lasy

Podobnie jak góry, obszary leśne są dla turystów synonimem „dzikiej przyrody” i jako takie przyciągają odwiedzających niezależnie od szerokości geograficznej. Wśród głównych zagrożeń dla ekosystemów leśnych ze strony turystyki należy wymienić:

•    wylesianie (deforestację) będące efektem rozwoju bazy turystycznej,

•    wydeptywanie,

•    zagrożenie pożarowe,

•    zmiany bioróżnorodności,

•    zagrożenia fauny.

Sygnalizowany już wcześniej paradoks polegający na łatwości, z jaką rozwój turystyki niszczy potrzebne sobie zasoby jest szczególnie widoczny w przypadku obszarów leśnych, które muszą ustąpić rozwijającej się bazie turystycznej. W badaniach dotyczących wywołanych przez turystykę zmian powierzchni lasów w Belek (Turcja) Y. Ku-van [2005] wskazał, że najwięcej drzew wycięto na potrzeby niewłaściwie dobranej do warunków środowiska bazy towarzyszącej (pole golfowe) oraz pod hotele niższej kategorii. W przypadku hoteli wyższej kategorii (być może zaprojektowanych z mniejszą troską o koszty, a większą o środowisko) straty drzewostanu były mniejsze.

Wiele prac badawczych [Tórń i in. 2009, Pickering i in. 2010] poświęcono wydeptywaniu pokrywy roślinnej. Zależnie od rodzaju lasu może mieć ono charakter wyłącznie liniowy, bądź też powierzchniowy (np. w przypadku widnych lasów wykorzystywanych przez turystów zbierających runo leśne). Podobnie, jak w przypadku innych terenów, wielkość erozji jest zależna od rodzaju podłoża, typu pokrywy roślinnej i natężenia ruchu turystycznego. Według A.S. Kostrowickiego [1981] spośród zbiorowisk leśnych występujących na terenie Polski najodporniejsze na wydeptywanie są bory świeże


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
skanuj0014 (97) 4.1. Turystyka przyrodnicza jako integralna część turystyki zrównoważonej 91 dów wsk
skanuj0006 (196) 4.1. Turystyka przyrodnicza jako integralna część turystyki zrównoważonej 83 nym pr
44820 skanuj0008 (170) 4.1. Turystyka przyrodnicza jako integralna część turystyki zrównoważonej 85
20012 skanuj0004 (237) 81 4.1. Turystyka przyrodnicza jako integralna część turystyki zrównoważonej
32371 skanuj0001 (249) ROZDZIAŁ 4Przyrodnicze aspekty turystyki zrównoważonej4.1. Turystyka przyrodn
59209 skanuj0012 (128) 89 4.1. Turystyka przyrodnicza jako integralna część turystyki zrównoważonej
skanuj0002 (249) 4.1. Turystyka przyrodnicza jako integralna część turystyki zrównoważonej 794.1.1.
86425 skanuj0016 (82) 93 4.1. Turystyka przyrodnicza jako integralna część turystyki zrównoważonejOg
89485 skanuj0018 (75) 4.1. Turystyka przyrodnicza jako integralna część turystyki zrównoważonej 95 r

więcej podobnych podstron