72724 ScannedImage 30

144

GW1D0ZLATKHS

moich słów; i przydaj serce do mojej nauki (Prz 22,17) - jest nie „do ich nauki”, ale „do mojej nauki”.⁹⁰ R. Hanina powiedział: \pn to wywodził] z: Uważaj córko i zważ, i nakłoń ucha; zapomnij o swoim ludzie i o domu ojca swego⁹¹ (Ps 45,11), itd. Te wersety*² przeczą sobie nawzajem! - Nie ma sprzeczności: w jednym przypadku Pismo stosuje się do dorosłego, w drugim do dziecka?^7. Gdy Jl Dimi przybył [do Babilonu], powiedział: Na zachodzie⁹⁴ mówią: R. Meir zjadł daktyl ale odrzucił pestką.

Raba objaśniał: Jakie jest znaczenie wersetu: Zstąpiłem do ogrodu orzechowego, by zobaczyć młode kiełki w dolinie (Pnp 6,11) itd. Czemu uczeni przyrównani są do orzecha? Aby nam powiedzieć, że tak jak orzech może być powalany błotem i nieczystością, lecz jego wnętrze jest nie do pogardzenia, tak samo jest z uczonym, który może i zgrzeszył, lecz nie należ}' gardzić jego Torą.

[Pewnego razu] Raba b. Szila napotkał Eliasza?⁵ Zapytał go: Co porabia Święty Błogosławiony? Odpowiedział: Powtarza przepisy tradycji z ust wszystkich rabinów, ale z ust R. Meir a nie powtarza, Raba spytał go: Czemu? - Bo on nauczył się ich z ust Ahera. [Raba] powiedział do niego: Ale czemu? R. Meir znalazł owoc granatu, zjadł [miąższ] ze środka, a łupinę odrzucił! Odpowiedział: Teraz Pan mówi: Mój syn Meir powiada: Gdy człowiek cierpi, czemu daje wyraz Szechina?⁹⁶ „Moja głowa jest ciężka, moja ręka jest ciężka”.⁹⁷ Jeśli Święty Błogosławiony tak boleje nad krwią niegodziwego, o ileż bardziej nad krwią sprawiedliwego, gdy jest przelana.

⁰⁰ T/n. niezależnej od uczynków mędrców, którzy głoszą Słowo Pańskie.

Tzn. słuchaj słów mądrości, nie zważaj na czyny łych, którzy ją głoszą.

⁹²    Dwa powyższe i cytowany wcześniej Ml 2,7.

⁹³    Dorosły, inaczej niż dziecko, potrafi rozróżnić między słowami a uczynkami, dlatego stosują się do niego Prz 22,17 i Ps 45,11.

Tj. w Palesty nie.

^v5 Prorok Eliasz jest drugą obok Henocha/Metatrona osobą wziętą za życia do nieba; Eliasz uleciał na ognistym rydwanie (2 Kri 2,11). W niebie jako anioł Sandalfon zapisuje ludzkie uczynki i prowadzi dusze zmarłych do raju, często odwiedza ziemię jako wysłannik Boga i pomaga ludziom w potrzebie.

^y6 Boska bezpośrednia obecność, także żeński aspekt Boga; zwykle uznawana za jedynie formę objawiania się samego Boga, choć niektórzy filozofowie żydowscy przypisują jej odrębny byt.

^v7 Fragment odnoszący się do kary śmierci, por. Sanh. 46a, ukazujący jak blisko człowieka, nawet grzesznika, jest Bóg.