75153 skanowanie0046

8.1.2.1.    Manganometryczne oznaczanie zawartości jonów żelaza(ll) w imM tworze

Wykonanie

Próbkę o nieznanej zawartości jonów żelaza(II) przenieść ilościowo do kolby stuAltflfl Następnie dodać do kolby ok. 20 cm³10% roztworu kwasu siarkowego(VI). MiaN^H wać roztworem manganianu(VII) potasu z przygotowanej uprzednio biurety, Mhlirti kowanie należy zakończyć w momencie pojawienia się trwałego bladoróżowego fili wienia roztworu. Na podstawie odczytanej z biurety objętości zużytego rozt wor ii K Mliii obliczyć masę (±0,0001 g) jonów żelaza(II) w badanej próbce.

Pytania dodatkowe

1.    Wytłumacz, dlaczego w wypadku dodania zbyt małej ilości kwasu siarkoWIg^B wynik oznaczania będzie błędny.

2.    Czy oznaczenia manganometryczne można przeprowadzać w środowisku X|||fl wym? Odpowiedź uzasadnij.

8.1.2.2.    Manganometryczne oznaczanie zawartości jonów siarczanowych(IV) w roztworze

Wykonanie

Próbkę o nieznanej zawartości jonów siarczanowych(IV) przenieść ilościowo Ilu M(H stożkowej. Następnie dodać do kolby ok. 20 cm³10% roztworu kwasu siarkowego(f^| Miareczkować roztworem manganianu(VII) potasu z przygotowanej uprzednio bluilfl Miareczkowanie należy zakończyć w momencie pojawienia się trwałego blado różo WflH zabarwienia roztworu. Na podstawie odczytanej z biurety objętości zużytego KMn0₄ obliczyć masę jonów siarczanowych(IV) (±0,0001 g) w badanej próbce.

Pytania dodatkowe

1.    Wyjaśnij dlaczego jony siarczanowe(VI) pochodzące od dodanego kwasu slai kugM gO(VI) nie przeszkadzają w oznaczaniu jonu siarczanowego(IV).

2.    Wyznaczoną zawartość jonów siarczanówych(IV) w próbce przelicz na zuwaf(|B tlenku siarki(IV).

8.1.2.3.    Manganometryczne oznaczanie zawartości nadtlenku wodoru j w roztworze

Wykonanie

Próbkę o nieznanej zawartości nadtlenku wodoru przenieść ilościowo do kolby Nto|^| wej. Następnie dodać do kolby ok. 20 cm³ 10% roztworu kwasu siarkowego(VI), Mil rcczkować roztworem manganianu(VII) potasu z przygotowanej uprzednio blufljfl Miareczkowanie należy zakończyć w momencie pojawienia się trwałego bladoróżoj^H

(pil wicnin roztworu. Na podstawie odczytanej z biurety objętości zużytego roztworu V, obliczyć masę (±0,0001 g) nadtlenku wodoru w badanej próbce.

iynla Hndatkowe

| Wy |,lśnij, dlaczego w przypadku manganometrycznego oznaczania nadtlenku wodo-ni Jest szczególnie istotne, aby roztwór KMn0₄ nie zawierał nawet śladowych ilości llenku manganu(IV).

/wpisz uzgodnione równanie reakcji nadtlenku wodoru z jonem manganu(II) w śro-ilnwlsku zasadowym.

1,2. Jodometria fliiiiiiurzan sodu nie może być wykorzystany jako substancja podstawowa, gdyż z powo-Hnlennej ilości wody krystalizacyjnej trudno przygotować jego roztwór o dokładnym H|nlu. Ponadto związek ten ulega w roztworze wodnym powolnemu rozkładowi z wy-Milenlcm siarki. Woda destylowana zawiera bowiem pewną ilość rozpuszczonego C0₂, ■yifi następują reakcje:

co₂ + 2 h₂o h₃o⁺ + hco;

S₂0’~+ H₃Q⁺ ^ HSO”+ S + H₂0

I Zwykle sporządza się roztwór tej soli o stężeniu około 0,1 mol/dm³ i następnie mia~ hu|u BA pomocą roztworu substancji podstawowej, np. dichromianu(VI) potasu, o ściśle ■pBilonym stężeniu.

I,/. I. Mianowanie roztworu tiosiarczanu sodu

pŁ)fivnniki

H|twór dichromianu(VI) potasu o stę-H(u 0,0167 mol/dm³, roztwór tiosiar-sodu o stężeniu ok. 0,1 mol/dm³, |(|% kwas solny, 10% roztwór jodku nollliiu, 0,5 % kleik skrobiowy.

Szkło

Kolba stożkowa (200-300 cm³), pipeta (10,00 cm³), biureta, 2 zlewki (100 cm³), 3 cylindry miarowe (10 cm³);

»ykuimni£

■ kolby stożkowej wlać wodę destylowaną na wysokość ok. 2 cm od dna, następnie do-diiip ok. 'i cm³10% roztworu jodku potasu i ok. 5 cm³10% kwasu solnego. Do mieszaniny Łtlnij dokładnie 10,00 cm³ roztworu dichromianu potasu o stężeniu 0,0167 mol/dm³ oraz B1 cm³ 0,5% ldeiku skrobiowego. (lal ość wymieszać i miareczkować roztworem tiosiar-