77763 komora poglosowa 2

EN ISO 354:2003 g.1.3 Obliczenie a,

Współczynnik pochłaniania dźwięku u_t wyrobów płaskich lub dla określonych konfiguracji elementów, powinien być obliczony ze wzoru

4

a,

w którym:

<4_t równoważne pole powierzchni dźwiękochłonnej badanej próbki, w metrach kwadratowych, obliczone zgodnie z 8.1.2.3;

S pole powierzchni pokrytej badaną próbką, w metrach kwadratowych, (patrz 3 8).

8.1.4 Obliczenia równoważnego pola powierzchni dźwiękochłonnej pojedynczych

Dla pojedynczych pochłaniaczy, wynik jest najczęściej wyrażany jako równoważne pole powierzchni dźwiękochłonnej na sztukę, obliczane przez podzielenie .1, przez liczbę badanych elementów.

Dla określonych konfiguracji elementów, wynik jest podawany jako współczynnik pochłaniania dźwięku

8.2    Dokładność

8-2.1 Postanowienia ogólne

Na całkowitą niepewność pomiaru współczynnika pochłaniania dźwięku mają wpływ dwa czynniki. Pierwszym jest niepewność zmierzonego czasu pogłosu Ten czynnik jest szczególnie ważny, wówczas gdy stosuje się metodę szumu przerywanego (patrz 8.2.2) Drugim czynnikiem niepewności są granice odtwarzalności. Określa go cały układ pomiarowy obejmujący komorę pogłosową! metodę montażu. Różnice spowodowane czynnikami laboratoryjnymi są badane w testach międzylaboratoryjnych (patrz 8.2.3).

8.2.2    Powtarzalność pomiaru czasów pogłosu

Względne odchylenie standardowe czasu pogłosu wyznaczonego dla 20 dB zakresu spadku, może być określone za pomocą następującego wzoru (szczegóły patrz ISO/TR 140-13):

00)

r_n (f) odchylenie standardowe czasu pogłosu T    zmierzony czas pogłosu;

f    środkowa częstotliwość pasma 1/3 oktawowego;

;V    liczba ocenianych krzywych zaniku.

Przykład odchylenia standardowego dla wyniku T_K wyznaczonego z 12 pozycji dla 3 powtórzeń zapisu zaniku w każdej pozycji. przedstawiono na rysunku 1.