76307 Zasady Wykładni Prawa L Morawski6

■ ■ Zasady wykładni prawa «■^{1 2}

■ Jeżeli określony termin należy do terminów specjalistycznych w określonej dziedzinie wiedzy lub praktyki społecznej, to należy przyjąć, iż termin ten ma takie znaczenie, jak w tych dziedzinach

Podobnie jak w przypadku dyrektywy języka prawniczego także przy stosowaniu dyrektywy języka specjalistycznego należy mieć na względzie przede wszystkim to, kto jest adresatem danej normy, czy jest nim specjalista, który powinien znać język specjalistyczny określonej dziedziny, czy też jest nim laik. Warto w tym miejscu odwołać się do cytowanej przez NSA opinii sądu I instancji, który rozważając kwestię, czy pojęcie „wartości użytkowej” winno być interpretowane zgodnie z jego znaczeniem potocznym, czy też wspomnianemu terminowi należy nadać znaczenie specjalistyczne przyjęte w nauce o towaroznawstwie, dochodzi do słusznego wniosku, że „iż trudno oczekiwać od przeciętnego obywatela, na którego nakłada się obowiązek przestrzegania bezwzględnie obowiązujących norm prawa podatkowego, aby rozumiał on język ustawy i użytego w niej pojęcia zgodnie ze specjalistyczną definicją, istniejącą na gruncie szczegółowej dziedziny nauki jaką jest towaroznawstwo” (wyrok NSA z dnia 31 sierpnia 2006 r., I FSK 1182/2005, LEX nr 262091).

6. Kolejność stosowania dyrektyw językowych

Z naszych wywodów jasno wynika, że interpretator powinien w pierwszej kolejności odwołać się do dyrektywy języka prawnego, a następnie, gdy nie istnieje definicja legalna danego pojęcia, wolno mu się oprzeć na takim jego znaczeniu, jakie ma on w języku prawniczym lub, gdy należy ono do terminów specjalistycznych określonej dziedziny nauki, techniki lub praktyki, na jego znaczeniu specjalnym, a dopiero wtedy gdy takiego znaczenia nie da się ustalić danemu pojęciu należy nadać takie znaczenie, jakie ma on w języku potocznym (dyrektywa języka potocznego)²⁴. W przybliżeniu taką właśnie wskazówkę daje nam NSA w uchwale z 29 listopada 1999 r. (FPK 3/99, ONSA 2000/2/59):

„— należy najpierw ustalić, czy dany wyraz (zwrot) budzący wątpliwości interpretatora nie ma definicji legalnej w akcie prawnym, w którym

1

²⁴ R. Wank, op. cit., s. 50; H. Rowe, op. cit., s. 162.

2

a ■    116 ■ ² »