78287 skanowanie0028 (26)

Trzecie źródło niepewności: przedmioty także posiadają podmiotowość

Jeśli socjologię od początku charakteryzowało odkrycie, że działanie przejmują inne podmioty {agencies), to rozwój jej przyspieszyło odkrycie, które zdaje się nawet jeszcze bardziej etyczne, polityczne i empiryczne, że istnieją hierarchie, asymetrie i nierówności. Że świat społeczny jest tak zróżnicowanym krajobrazem, jak wyboisty i górzysty teren; że żadna ilość entuzjazmu, wolnej woli czy pomysłowości nie może sprawić, że te nierówności znikną; że wszystkie one wydają się tak ciężkie i niewzruszone jak piramidy, co utrudnia indywidualne działanie i wyjaśnia, dlaczego społeczeństwo powinno być traktowane jako specyficzny byt sui generis; że każdy myśliciel, który zaprzecza owym nierównościom i różnicom, jest albo naiwny, albo nieco reakcyjny; i w końcu, że ignorowanie społecznych asymetrii jest równie absurdalne, jak twierdzenie, że grawitacja Newtona nie istnieje.

Czy można pozostać wiernym powyższej intuicji i wciąż utrzymywać, jak zrobiłem to w przypadku dwóch pierwszych źródeł niepewności, że grupy są „nieustannie” wykonywane (performed), a sprawczości {agencies) „nieprzerwanie” dyskutowane? Czy inspiracją dla wyboru tych dwóch punktów wyjścia nie jest naiwna postawa wyrównywania wysoce nierówne-