78364 skanuj0027 (34)

ci powiedział Kityłł—to tylko bardzo M ludzie kochają zwierzęta.

—    Ależ głupstwo posiedziałeś...

W tej cŁwih przechodzili pod oknami mieszkania profesora. Dobiegały ich stłumione dźwięki fortepianu. Angelina przystanęła na chwilę.

—    Stary gra—powiedziała — niektórzy ludzie kochają tylko muzykę. To także źli ludzie.

—    Angelino, ty juz nie widzisz nikogo, kto byłby dobrym człowiekiem, Ani pięknego nic wadzisz.

—    Tołstoj mówi, że człowiek nie maże być piękny. To znaczj' dusza nic może być piękna, że to nk n ic znaczy. Ze człowiek może być tylko dobry.

—    A co znaczy dobry?

—    Dobry dla Tołstoja to taki, który szerzy miłość między ludźmi.,.

—    Tołstoj nie był nigdy na prawdziwej wojnie. Na naszej} wojnie. Co znaczą kaukaskie barce? Zabawy?

—    A Sewastopol?

—    To także nie była prawdziwa wojna.

—    Wojna — wzdrygnęła się Angelina.

—    Pod Stalingradem było ponad dwa miliony żołnierzy, pod Stalingradem zginęły setki tysięcy ruskich, pod Stalingradem zginęły setki tysięcy Niemców, przy czym część zamarzła.

—    To trzeba sobie wyobrazić.

—    Niektórzy nie potrzebują sobie wyobrażać, oni tylko przypomną.

—    Heinz pamięta.

—    A generał?

—    On ich wszystkich posyłał. Pokazywał ręką czarną przepaść.

—    Angelino, napatrzyłaś się świętych obrazów. Przepaść nie była czarna, przepaść była biała, czasem złocista. Przecież czasom brio kto i Wołga niebieska,

—    Zakopcona.

—    Ale t natury niebieska.

—    Dla generała przepaść powinna była zawsze być czarna. Powinna, powinna...

—    Ale dla niego nie było nigdy przepaści i nie ma jej nigdy. Siedzi solne u starego nauczyciela muzyki — wszystko jest jak o Turgieniewa—ayife© smarka inna. Płomicnk i Wotan...

—    Patrzcie państwo, ty wiesz.

—    Jaka ty, Angelino, z przeproszeniem, duma, myślisz, że ja zupełny ćwok. Nigdy do mnie nie zagadałaś po 'ludzku, * p kocham cicbdc, Angelino.

—    No, no, no, tylko nic z tej beczka. Do widzenia.

Stali przed wejściem do refektarza, do pracowni i zarazem do sypialni Angeliny. Wiatr amwkwał im włosy*

—    Nk pójdziesz pod .mimem? — spytał Kiry! — fioł-kami Wodna?

—    Jakie ty palisz papierosy? — nagle zawoMa Angelina, — Skąd masz niemieckie papierosy?

—    A co, nie wolno?

—    To ty byłeś dzisiaj na miejscu rozmyślań? I siedziałeś tam długo...

—    Nie wolno? Na kupie gruzów?

—    Tam wiatr za silny. Do widzenia,

Angelina podała rękę. KiryM uścisnął ją mocno i szybko się rozstali. Robiło się chłodno.

57